motto

"Ik heb mijzelf niet goed uitgedrukt."

En dat dan als slogan in een stop-met-roken campagne, die mij verder niet beïnvloedt, want ik ben een grage pijproker

beantwoord

Daarvoor heb je dus universiteiten. en Yahoo!

Mijn vragen bij de Gregoriaanse kalender ter vervanging van de Juliaanse worden meer dan uitputtend beantwoord op deze netstek van de Universiteit Utrecht. Zie vooral paragraaf 1.4.

Wat dan leuk is om je eigen geboortedatum tegen te komen. Op die dag in 1700 voerde Overijssel de Gregoriaanse kalender in en dat is de provincie waar ik geboren & getogen ben, meer specifiek Twente.

jaarlijks

Op deze netstek dit opgemerkt. Zo tegen het eind van 2009 wel toepasselijk.

Vele eeuwen lang rekende men zelfs in een geografisch klein gebied dus met verschillende tijdsrekeningen. Wat moet bijv. een historicus daarmee? Hoe kan zij een document nauwkeurig dateren, wanneer 1 februari in Zeeland een geheel andere 1 februari was in Drenthe?

1701 - 12 januari: De Gregoriaanse kalender in Friesland ingevoerd. De eerste elf dagen van het jaar werden overgeslagen. Holland en Zeeland voerde de verbeterde kalender al in 1583 in, Gelderland, Utrecht en Overijssel in 1700. Drenthe zou als laatste, in 1701, overstag gaan.

blanco

Plaatjes-die-onzichtbaar-zijn.

Zijn het nog wel plaatjes, nu ze hun belangrijkste, misschien enige functie verloren hebben? Ze bestaan niet meer. Althans ik kan ze niet meer scrollen, ermee stoeien met Picasa, ze simpel bekijken/bewonderen of Broertje er een afdruk van laten maken. Ik kan ze niet meer letterlijk zien, hoewel ik ze voor de geest kan halen. Ze bestaan nog wel, maar in een andere werkelijkheid, namelijk die van mijn gedachten. Ze bestaan ook nog op het wereldwijdeweb, dus net zo virtueel.

Vele van de gewiste picturen kwamen door roofbouw van het interweb op mijn harde schijf. Ik heb ze geplakt in eigen documenten of alweer van het web gehaalde artikelen. Nooit heb ik de makers daarvoor toestemming gevraagd, bedankt of/en betaald.  En dat gaf me elke keer een gevoel van licht jeukende onbehaaglijkheid. Hetzelfde gevoel dat mij ervan weerhield muziek [of films] neer te laden van het web. [De krakkemikkigheid van mijn oude pc en internetverbinding maakte dat praktisch onmogelijk. Met mijn nieuwe configuratie zou het wel kunnen, maar ik doe het (nog?) niet].

Met statische afbeeldingen [foto's (van), schilderijen, tekeningen, cartoons, etc.] van het internet had ik blijkbaar minder scrupules. De waarschuwing van Google, "De afbeelding kan auteursrechtelijk zijn beschermd", werd elke keer door mij opgemerkt. Als het een afbeelding betrof van een dode meester had ik er minder moeite mee het plaatje te knippen/plakken. Plaatjes in recensies kopieerde ik ook zonder gewetensvragen. Bij andere plaatjes dacht ik er iets langer over na en copy/paste alsnog.

Voordeel van een lege map Mijn Afbeeldingen is het blanke lei gevoel. Er kan herbegonnen worden, nieuwe wegen liggen open.

Ik heb nu letterlijk alle ruimte om een nieuwe bibliotheek van plaatjes op te bouwen. Dat is tegelijkertijd een beangstigend vooruitzicht; hoeveel tijd gaat dat kosten? Mijn 'oude' plaatjes kan ik zeker niet  terughalen. Ik weet niet meer van welke netstek ik welke plaatjes heb ge-oogst.

Overigens, Office 2007 heeft een onuitputtelijke voorraad van niet alleen [flauwe] tekeningetjes, icoontjes, vignetten, illustraties maar ook foto's waarvan ik aanneem dat ik die vrij kan gebruiken, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming en oncomfortabele schuldgevoelens.

gebit

Als nuttig commentaar bij mijn fatale pogingen plaatjes te verplaatsen van D naar C.

wissen

Hier ten huize heerst momenteel een sombere sfeer. Er heeft zich namelijk een catastrofe voorgedaan, welke die van de Climate Change zoniet in omvang als wel in zwaarte overtreft. De onherroepelijkheid van de Globale Klimaatverandering komt ook overeen.

Ter gelegenheid en opluistering van mijn laatste geboortedag, waarbij mijn familie niet alleen (verrassing!) vrienden/bekenden uit het nabije en soms heel verre verleden hebben opgerakeld, kreeg ik ook (nog) een acer ASPIRE 7715Z cadeau. Blozende, onarticuleerbare dankbaarheid van mijn kant tot gevolg hebbend — hoe kan ik de nog steeds borrelende gevoelens van 'voor mij?' en 'dat is toch veel te gek' adequaat in woorden vatten die Philip Freriks zeker niet zonder hakkelen en stotteren uit de strot krijgt.

Ik ben er niet bij weg te krijgen (klik).

In de weinige vrije tijd die ik mezelf gun schafte ik mij een ScanDisk Cruzer aan, met het oogmerk documenten van mijn oude [eufemistische emoticon toevoegen] PC [hoe heb ik het nog zo lang met dit letterlijk krakende en steeds vaker haperende apparaat kunnen uithouden?] op de nieuwe, zich in giga's en onwaarschijnlijke snelheden wentelende [r]acer te zetten.

Mooi plan. Alle Word docs, vele PDF's, enkele KrachtPunt diaseries, en nog wat Uitblink rasters staan inmiddels enigszins verloren op de gigantische en bijna lege schijf van d'acer ("416 GB van 453 GB beschikbaar", Pentium® Dual-Core CPU@2.10GHz, 64 bitsbesturingssysteem, Vensters 7 Thuis — ik geef de cijfers maar even om duidelijk te maken hoe snel en mooi en handig en praktisch en vanzelfsprekend mijn leven er nu uitziet).

Toen waren de plaatjes aan de beurt. Mijn Afbeeldingen: veel zelfgeschoten foto's, vele door anderen gemaakt plaatwerk, maar meer nog van het interweb gestolen afbeeldingen van mooie gebouwen, Dsign, grafiek, schilderijen, cartoons, etc., enz., en wat dies veel meer zij. Daarin mag ik mij graag en veel verlustigen.

Maar ergens in de muis- en klikhandelingen om prentjes op de Cruzer en in de acer te krijgen heb ik iets te enthousiast op 'Ja' knoppen geklikt, me niet realiserend dat ik niet kopiëerde, maar bestanden aan het op- en neerladen en verplaatsen was.

D'oude Schicht werkt met floppy disks. En daarmee weet ik om te gaan. Die moet je af en toe geheel leeghalen om er weer iets op te kunnen wegschrijven. Het minieme Cruzertje is net zoiets, dacht ik, alleen kleiner (je moet oppassen om hem niet in te slikken).

Het komt omdat ik me geen voorstelling kan maken van 4GB (zoveel kan er op zo'n stokje). Toen er dus 'veel' opstond ("plaatjes vreten ruimte") leek het me verstandig om alles op dat Cruzer dingelingetje te wissen. Ik kwam er pas achter toen het te laat was: alle My Pictures van D: van de PC had ik nog niet op C: van acer gezet. Maar dus wel snel en handig het ScanDisk staafje gewist (en snel gaat het).

Nu ben ik dus al mijn visuele pracht & praal kwijt. En dan bedoel ik dus alles wat Picasa in de verste verte herkent als iets afbeelderigs. Weg. Niets meer van over. Alsof je zelf in je eigen huis alles van waarde hebt verzameld en vervolgens verbrand.

Ik vond Cruzer ook al meer een naam voor een scheerapparaat.

adult content

Sinds 11 december heb ik zo'n 200 mensen ontmoet die mij in elk geval van gezicht kennen (it comes with the job). Welgeteld 1 (zegge één) daarvan maakte een opmerking over mijn baardloze kin.

Dit  kan het e.e.a. betekenen.

• Ten eerste kan men stellen dat mensen slecht registreren. Dit roept vragen over de waarde en het waarheidsgehalte van ooggetuigeverslagen. 
• Ten tweede, of ik wel of geen baard heb is voor de 200 bekenden van ondergeschikt belang. Dit roept de vraag op waarom ik er wel een punt van maak. Waarom presenteer ik mijzelf het liefst bebaard als het ieder ander niets kan schelen. 
• Ten derde. Wie en wat ik ben, hangt in mindere mate af van mijn baard.  

Als illustratie bij deze overwegingen foto's van een, op de schoenen na, geheel naakte dame. Al wat zij 'draagt' is body paint.

Zij liep, zonder enig commentaar van anderen, een hele middag tussen het publiek van een drukke winkelstraat in San Fransisco. Niemand die opmerkte dat zij naakt was, althans niemand die er iets van wilde zeggen.

afgelopen

Onze veel te knappe burgemeesteres heeft zich per brief tot haar burgers gewend omdat zij er ook niet meer uitkomt. "In de afgelopen periode zijn er relatief veel woninginbraken gepleegd in Maarssen", schrijft zij. Nogal verontrustend. Maar zij sluit een folder bij: "Gelukkig kunt u zelf veel doen om inbraak te voorkomen". Eén tip zal ik meteen ter harte nemen. Altijd de voordeur op slot draaien wanneer ik het pand verlaat. Dat doe ik meestal niet.

Ook de deur naar het balkon is nooit op slot. Ik woon op de vierde en meende totnutoe ("de afgelopen periode") dat 'het zo'n vaart niet zal lopen'. Ik deed de balkondeur tevens niet op slot, omdat ik dan via het balkon van de buren toch mijn flat kan binnenkomen, wanneer ik m'n huissleutels weer 'es vergeet. Dat is aangepakt! Als Crime Fighter draai ik nu ook die deur op slot.

Van een andere tip krijg ik heel rare visioenen: "Laat onbekenden niet via de intercom binnen". Bij mijn weten zijn er in de reëele werkelijkheid noch bekenden noch onbekenden die via de intercom ergens binnen kunnen komen. Je hebt de X-Men, met bovennatuurlijke gaven, maar buiten de wereld van stripboek en film bestaan dergelijke mensen niet. Er zijn heel lenige mensen, maar zelfs die kunnen niet door de draadjes van een intercom naar mijn flat. Verder suggereert de tip dat "onbekenden" gerust op een andere manier mogen worden binnengelaten. Via de voordeur bijvoorbeeld, of het raam.

Maar er zijn enkele opmerkingen te maken bij des burgemeesters mededeling.

"Relatief veel inbraken", bijvoorbeeld. 'Veel' vergeleken met wat of wanneer? Het aantal woninginbraken in Lapland? Het aantal verkeersdoden in 1798? De inflatie in Zimbabwe? De hoeveelheid verkochte hondebrokken op 3 oktober 2004? Waarom werd het aantal inbraken in "de afgelopen periode" teveel? Waren er eerder te weinig? Is er 'eerder' niet geteld? Was er eerder geen probleem? En hoe zit het met de "periode" daarvóór?

Dat is m'n tweede punt. Over welke periode praten wij hier: dit jaar, de afgelopen twee weken, of sinds 31 december 1999? 

Ik weet niet wie het gezegd heeft, noch in welke context en als antwoord op welke vraag en ook niet in welke precieze bewoordingen, maar het gaat ongeveer als volgt.

'Als je bezorgd bent over stijgende criminalteit, moet je je abonneren op een andere krant [dan De Telegraaf].'

En daar houd ik mij aan, al is het waarschijnlijk naïef.

alledaags

Ondertussen is het deze en komende weken voor de Opperbisschop te Rome hard aanpoten. Alleen al in november negen toespraken. En op deze Derde Advent deed hij het Angelus, hield audiëntie en had een Vesper met studenten (altijd moeilijk, zulke wijsneuzen).

Op deze plaatjes zien we hem in actie op 8 december j.l. tijdens een openluchtmis op het Hoogfeest van de Onbevlekte Ontvangenis van de H. Maagd Maria. Altijd een raar dogma gevonden. Omdat zij Jezus gedragen en gebaard heeft, moest zij wel zonder zonde zijn, maar hoe zit 't dan met haar moeder, en háár moeder, en háár moeder en ...? En Maria's vader dan en zijn voorvaders; hadden die zondeloos zaad? 

Hij was daar wel in vol ornaat, moet ik zeggen. Goudbrokaten stola, rood manteltje met hermelijnbont afgezet. Zo zagen we JP-2 zelden. Maar die was ongeveer al heilig verklaard tijdens zijn leven; een eer die, naar het mij schijnt, Benedictus niet zal te beurt vallen, ook niet postuum.

heropgewekt

In mijn zoektocht naar een/het Paasgevoel ben ik niet bij Ikea beland, maar bij de poëzie.

Eerst Gerrit Achterberg:

Opstanding

Sneeuw is in de nacht gekomen, heeft vanmorgen
de kracht om doden op te wekken.
De balken donker, die u borgen,
veranderen in nevelvlekken.

En vrome huiveringen lopen
over uw leden, die zich strekken.
Uw ogen gaan voorzichtig open.
De ramen worden blauwe zerken.

Dan J.W. Schulte Nordholt:

Opstanding

Zeggen ze dat Hij is opgestaan
waarom is de wereld dan dezelfde,
lijdt Hij zelf dan nog in al de zijnen,
sterft Hij dagelijks nog duizend doden,
altijd door zoals het immers is?

Weegt het lijden deze korte tijd
ook niet op tegen de heerlijkheid
die eens komen zal, is duizend jaar
als de dag van gisteren, als een droom,

altijd duurt die boze droom nog voort,
roept het bloed van Abel van de aarde,
wordt de stem in Rama weer gehoord,
altijd weer hetzelfde, Rachel weent
om haar kinderen die niet meer zijn.

En daar blijft mijn ongeloof bij staan,
dat ik net als Thomas twijfel,
enkel in zijn wonden Hem herken.

 

vensters

Ik zit deze weken dag-aan-dag en de rafelranden van de nacht aan de computer, mijn nieuwe speeltje ontdekkend. Het is dat ik nog moet werken anders zou ik met m'n acer naar bed gaan of 'm meenemen op de fiets. Hetgeen heel makkelijk zou kunnen, want het is een laptop (of zoals ik in een column van Kuitenbrouwer tegenkwam: "toblap" omdat hij het had over alles wat er mis was met zijn model — ik heb [nog] geen problemen).

Ik kan nu eindelijk doen wat de rest van de wereld (behalve in China, Birma, Cuba) al tijden doet. Inderdaad "razendsnel" internetten met het nieuwe modem (hoewel ik regelmatig tegenkom "de" modem; wat dit apparaat heel gewoontjes maakt, minder "magisch", en ik op één of andere manier niet mooi vind staan).

Ik heb ook ontdekt dat ik met Word 2007 een blogbericht kan maken en direct opladen, met de opmaak die de "editor" van Blogger niet heeft.

Er is steeds weer wat nieuws, handigs en moois.

Zo doende kwam ik dit tegen; een overzicht van hoe Windows er in de loop der geschiedenis uitzag.

erachter

Wil ik iets verbergen? Wat of wie probeer ik achter te houden. Waarom dit incognito, waarom zo stiekum?

Ik heb het over de baard en wel de baard die ik tot voor kort 'droeg'.

Men 'draagt' een baard, terwijl je dat van andere van nature aanwezige lichaamskenmerken niet snel zegt; je hebt een neus, je draagt hem niet. Terwijl een baard annex lichaamsbeharing toch heel natuurlijk is. Tenmeeste bij het Kaukasisch mensentype van mannelijke kunne. Maar ergens in het beschavingsoffensief heeft de Philishave daar het mes in gezet.

Dus draagt een bankemployé 'm niet en kan ik me ook geen minister-president voorstellen met een baard.

En wordt in films de zonderlingheid (of/en het 'afgegleden' zijn) van een karakter weergegeven d.m.v. min of meer niet-verzorgde baardgroei. Ik noem maar even snel Parry uit The Fisher King. (Als je die film nog nooit hebt gezien, ben je "beyond redemption", zoals de USAmerikanen zeggen; excuses worden door mij meteen als laffe uitvluchten gecatelogiseerd). Bin Laden en al die andere über-moslims hebben er één. En artistiekerige types, maar een Mondriaan weer niet.

Eens per jaar, meestal 's zomers, krijg ik de opwelling om met het scheermes niet alleen de wangpartij en de bovenkant van mijn hoofd, maar ook de kin e.o. glad te strijken. Altijd weet ik die neiging te onderdrukken.

Maar vanavond niet. En nu heb ik ook een blote-billen-gezicht, zoals 98% van de Nederlandse mannen.

En het moet nog winter worden...

De vraag is natuurlijk of ik me nu ook anders voel, maar het antwoord daarop moet ik uitstellen tot ná de confrontatie met het publiek, morgen, overmorgen en de komende week. Overigens weet ik nu al heel zeker dat ik 'm weer laat staan, d.w.z. laat groeien. Want de baard hoort inmiddels ontegenzeggelijk bij mij. Wat ik er ook mee wil zeggen.

PS Ik kan nu mijn hoofd op de scanner van mijn jongste broertje leggen om e.e.a. visueel te onderstrepen, maar dan moet ik ook mijn baardige versie tonen. En daar heb ik geen zin in. Daarom en omdat het zijn jaar is, dit plaatje. Mijn baardlengte was/wordt ruwweg 1/3 van zijn aangroeisels. 

mallig

"Kopenhagen" is nog maar net begonnen struikel ik over dit bericht van Vincent De Roeck (een Vlaming dus die hoofdletter D is geen tijpvautje)op het interweb.

Wat moet ik hier nu weer mee?

En nu ik toch bezig ben. De nieuwe hoge-snelheidverbinding van KPN waarover ik sinds kort beschik, vereist dat de 'Experia Box' (het modem dus) DAG EN NACHT aanstaat.

En dan word ik tegelijkertijd geacht led-lampjes te kopen ter energiebesparing. En word ik door KPN bijna verplicht een virus- malwarescanner aan te schaffen.

Heel prudent van KPN, maar is die dwingende aanwijzing niet juist een gevolg van het feit dat de lijn dach & nagt open moet staan?

Ik begin te vrezen voor een gewetenloos complot...

7

Ik kreeg Vensters 7 bij de nieuwe laptop acer ASPIRE 7715 of is het andersom.

Drie zeuvens. Terwijl dat getal op zich, staat voor heelheid, volheid, volkomenheid.

Het gevreesde ‘Black Screen of Death’ (v/h Blue) ben ik daarom nog niet tegengekomen.

Waar ik wel tegen aanliep is dat Microsoft® het opportuun achtte 3D Pinball niet meer ter Ontspanning mee te leveren. Samen met Patience zo ongeveer het enige spelletje dat ik op de computer speel. (En LEGO Racers, maar dat werkt niet op W7 en dat had ik ook niet verwacht—dat spel was nog gemaakt voor Windows 98 of daaromtrent).

Dat 3D Pinball niet langer meer gespeeld mag worden vind ik jammer en moet hersteld worden met het binnenkort te verwachten Service Pack 1 voor Windows 7.

Maar de Microsofters hebben ook zitten pielen met Patience. De vernieuwde achterkanten vind ik mooi, de geluidjes (nog) niet irritant, maar voorheen  vielen bij een succesvol verlopen potje één voor één de kaarten met een elegant boogje naar de onderkant van het scherm.

Bij W7 vallen de kaarten ook één voor één in een boogje om op de onderkant te versplinteren in duizenden stukjes. Ik snap dat het een verwijzing is naar het glasthema van Earo, waardoor de geopende vensters een 'matglazen' uiterlijk hebben waardoorheen je kunt zien wat er onder zit.

 
Maar ik vind het destructief en niet passend in onze zucht naar renewables, reclycing en cradle-to-cradle productiewijze.

Wat vinden ze er in Kopenhagen van?

vraagje

Ik doe al een jaar of twee mee aan telefonische en online onderzoeken van de Onderzoekgroep.

Eindelijk wordt mijn mening gehoord! Wat ermee gedaan wordt? De resultaten zullen opgeteld, gedeeld en geextrapoleerd in staafdiagram en taartdiagram met KrachtPunt aan de opdrachtgever gepresenteerd worden.
Die ze zullen gebruiken om de consument (mij) nog beter een pootje uit te draaien.

Maar hoe moeten ze er anders achterkomen. Daar heb ik geen probleem mee. Ik doe vooral mee met de Onderzoekgroep, omdat als er weer een resultaat van een poll, marktonderzoek, survey etc. in de krant staat, ik nooit meer hoef te verzuchten 'mij hebben ze niks gevraagd'.

Maar bij twee vragen uit een recente vragenlijst werd ik een beetje kriegelig. Oordeel zelf waarom.

Hoezo supermarkten die mij van bijstand voorzien? Er moet omzet gedraaid worden en aan "zal ik het voor u opschrijven" doet AH al niet meer sinds zijn over-over-overgrootvader de zelfbediening uit de VSA importeerde.

Een soortgelijke stelling betrof mijn gezondheid: "Deze supermarkt helpt mij bij een gezond voedingspatroon". Moeten supermarkten zich nu ook al met mijn gezondheid bemoeien? Als ik 3 liter Coca Cola per dag drink, dan kan dat Dirk, Albert etc. niets schelen. Die gooien de volgende week de Cola in de aanbieding.

Dus bij deze vragen heb ik de meeste laffe keuze in een enquete gekozen: weet niet/geen mening.

zoet

(c) Van Eeden

miniem

Regenpakmomenten deze dagen.

Wanneer ik verkeersbewegingen maak t.b.v. mijn werk — zowel dag- als avondwerk en ook nog op zon- en feestdagen — dan geniet ik stiekem toch een beetje, juist als het regent.

Want de krachtige halogeen koplamp van mijn oud-nieuwe fiets maakt dan van de door het voorwiel opspattende waterdruppels kleine diamantjes. En dat is mooi om te zien, zo'n halve parabool van glinsterende edelsteentjes.

Klein geluk in barre tijden.

50 revisited

Wat is een mens zonder (schoon)zus. Om over (schoon)broers maar te zwijgen. En zijn ouders!

In gedecideerde tegenspraak tot mijn eigen inktzwarte bespiegeling t.g.v. het begin van mijn vijftigste levensjaar, hebben zij die datum aangegrepen om mij van alle kanten in de hoogtezon te zetten.

Om te beginnen maakten zij van wat een intieme familiegebeurtenis dreigde te worden, een reünie met alle geliefde personen in mijn Dit Is Uw Leven.

Die kwamen van heinde & ver (en Limburg) om mij — soms na 35 jaar elkaar niet gesproken te hebben — te feliciteren.

De tranen stonden me in d'ogen toen ik Gert-Jan, Edwin, Kirsten, Bram (heel toepasselijk), Heider, Steef, Alice, Daphne, André, Diana, Ronald, Hans, Rien, Margreet, Egbert achtereenvolgens zag binnenlopen (met medeneming van whisky, vrouw en kinderen). En dan waren Pieter, Dirkjan, Robert, Jan nog verhinderd). En Robert-II (maar die had uit Zweden moeten komen).

Hun komst bracht in praktijk de gedenkwaardige woorden van Thomas Merton:

One is not absolutely alone, one cannot live and die for oneself alone. My life and my death are not purely and simply my own business, I live by and for others, and my death involves others.

En daarmee kan ik het doen.

 

 

dPain

En natuurlijk heeft xkcd er een toepasselijk plaatje bij.

50

We moeten er ook geen drama van maken maar m.i.v. 30 november ben ik aan mijn vijftigste levensjaar begonnen.

Vijftig.

Op een mensenleven is dat ¼ deel. Of, met de huidige stand der medische wetenschap, ik ben op de helft.

Vijftig. Een mooi rond getal.

Wat heeft deze halve eeuw mij gebracht?

Een mooie stalen Lamy-vulpen. Een gevulde boekenbilly van 1m60 breed en 2m25 hoog. Vierhonderd ofzo LP’s. Een dergelijke hoeveelheid aan CD’s. [Momenteel beluister ik Porcupine Tree—wat u ook zou moeten doen].

Vijftig jaar van gemiste kansen, 23 versies van Microsoft Vensters, verkeerde keuzes, verlate inzichten, versplinterde illusies, niet-nagekomen beloften, glasbakken vol lege whisk[e]y-flessen, vervluchtigde dromen samen met kilo’s vervlogen pijptabak, nooit afgemaakte voornemens, christelijke stichtelijkheden, bange vooruitzichten, twee automobielen, hartversterkende ontmoetingen, onvergetelijke reizen (Istanbul, Ameland, Terschelling, Leuven, Ierland, Zweden, Wales, Zwitserland, Schiermonnikoog, Siegen), onvergeeflijke blunders, enkele geslaagde gedichten en veel taaldiaree, doorwaakte nachten, voor- en najaardepressies, onbeantwoorde stempost-berichten, inspirerende preken, lachen, gieren, brullen, verwaarloosde vriendschappen, vijfeneenhalve fiets, spijt, mooie ideeën, heel veel tijdschriften, te late reacties, onvoorziene geluksmomenten, en een algeheel gevoel dat het er niet beter op wordt.

broer

Ik heb er een broertje bij in de vorm van een brother DCP-165C.

Een printer dus, annex scanner annex kopiëermasjien.

Ik was eigenlijk op zoek naar een degelijk rechttoe-rechtaan printapparaat om documenten af te drukken in een glorieus gamma van wit, grijs en zwart, maar die worden niet meer gemaakt omdat er geen vraag naar is en vice versa.

Het voordeel van zo'n scanfunctie is dat ik u deelgenoot kan maken van een barbarij welke tot in de 25ste eeuw een zwarte vlek (eigenlijk witte) zal zijn in de cultuurgeschiedenis van het avondland.

Ik heb drie LP's van hem: geluidskunstenaar, funkmaster en generiek genie Thomas Dolby.

Onlangs kreeg ik een CD-versie van diens "The Golden Age of Wireless", waarvoor dank.

De voorkant van de fascinerende albumhoes is gecomprimeerd tot juwelenkistje-formaat, wat op zich al een verarming is. Maar een onoordeelkundige zak heeft er een wanstaltig witte rechthoek overheen laten drukken. Met de mededeling "FSK ab 0 freigegeben". Het land der denkers & dichters toont zich van zijn zwarte zijde.

De man verantwoordelijk voor deze permanente smet moet gekielhaald worden.

24

Vandaag gelezen op een metalen schildje op weg naar de vierde verdieping:

Deze lift wordt 24 uur bewaakt.
Servitex b.v.

Ik hobbel aamechtig mee in de technorace, dus mijn mobieltje heeft geen camera en ik kan geen screenshot leveren van deze als rustgevend bedoelde mededeling. Maar het stond er echt, gegraveerd en wel.

wervend

Tijdens een bladersessie op het interweb kwam ik deze netstek tegen. Het heeft iets te maken met fondswerving. Ik citeer:

The Pursuant Group is a family of companies all with one common purpose, serving nonprofits and helping them achieve their greatest potential. Our heart and passion is to walk alongside those who do good work and assist them in doing even more good. At our core, we’re all fundraisers just like our clients. We eat, sleep, and breathe philanthropy every day. Whether you’re planning a billion dollar capital campaign or you’re a fledgling nonprofit just starting to build a list, Pursuant has a solution and an expert that will serve you. Go ahead, peruse through our family of companies and find out which one will meet your greatest need.

Je dochter zal er maar werken...

expotioneel

Ik was er in dat jaar 2000 in Hannover. De Weltaustellung oftewel Wereldtentoonstelling. In 2005 was er één in Japan, waar ZKH de Prins van Oranje nogal gewaagd uit de hoek kwam.

World Expo: inderdaad een gigantische showroom waar landen van over de hele wereld zich van hun voordeligst laten zien.

Er worden grote en heel grote woorden gebruikt zoals globale verbroedering, wereldvrede, innovatie, laatste stand der techniek, toekomstgericht. En dat is er ook allemaal, maar het is natuurlijk een fraai opgepoetst semi-realistisch Disneyland waar je van de ene verbazing in de andere valt. Althans ik was behoorlijk onder de indruk.

Komend jaar in Sjanghai. Gaat dat zien! Ik denk dat ik om budgettaire redenen niet ga. En dus mis ik het Nederlandse paviljoen, waarvan hier enige CGI-indrukken.

overheidelijk

Volgens de Grondwet van het Koninkrijk der Nederlanden zijn dit de taken van ‘de overheid’:
1. De bestaanszekerheid der bevolking en spreiding van welvaart zijn voorwerp van zorg der overheid. (Art.20, lid 1)
2. De zorg van de overheid is gericht op de bewoonbaarheid van het land en de bescherming en verbetering van het leefmilieu. (Art. 21)
3. De overheid treft maatregelen ter bevordering van de volksgezondheid. (Art. 22, lid 1)
4. Bevordering van voldoende woongelegenheid is voorwerp van zorg der overheid. (Art. 22, lid 2)
5. Zij schept voorwaarden voor maatschappelijke en culturele ontplooiing en voor vrijetijdsbesteding. (Art. 22, lid 3)
6. Het onderwijs is een voorwerp van de aanhoudende zorg der regering. (Art. 23, lid 1)
7. De regering bevordert de ontwikkeling van de internationale rechtsorde. (Art. 90)
8. Ten behoeve van de verdediging en ter bescherming van de belangen van het Koninkrijk, alsmede ten behoeve van de handhaving en de bevordering van de internationale rechtsorde, is er een krijgsmacht. (Art. 97, lid 1)
9. De regering heeft het oppergezag over de krijgsmacht. (Art. 97, lid 2)

Op grond van deze artikels wordt er preventief ingeënt tegen griep, wordt er drooggemalen (of ontpolderd), worden AOW-afspraken gemaakt, kroonprinselijke dwaalwegen goedgepraat, rijksmusea verbouwd, etc.Van deze taken der overheid is het alleen het onderwijs “voorwerp van [de] aanhoudende zorg”.

Dáármee zouden Balkenende, Kant, Wilders, Vreeman c.s. zich dus vooral en het meest moeten bezighouden; niet met hoofddoekjes, koninklijke jachten, tejaters van Adje, Scheringa, salarissen van luchtverkeerleiders.

Dus als ik vandaag in de krant lees dat meer jongens dan meisjes in hun schoolloopbaan struikelen in de brugklas, dan verwacht ik onverwijld een daadkrachtig optreden van èn Plasterk, èn van Van Bijsterveldt-Vliegenthart èn van Dijksma.

(Ik ben als met zichzelf omhoogzittende tienerjongen blijven zitten in klas 2 van de MAVO en het is sindsdien nooit meer helemaal goed gekomen).

pips

De economie ziet wat pips, maar bijvoorbeeld ALEX, een online beursmakelaar, hengelt de laatste tijd op tv en radio naar nieuwe klanten. Een soortgelijke club, FOREXYARD, doet dat op hun netstek zo:

Gegarandeerd geen transactiekosten
Als u valuta verhandelt via FOREXYARD, worden uw marktopdrachten per definitie onmiddellijk opgevuld, zonder gedeeltelijke uitvoering, en geen discrepantie tussen de prijsquote en de uitvoeringsprijs. Stopopdrachten worden normaliter ook zonder transactiekosten uitgevoerd. Veel handelaren accepteren transactiekosten als één van de dingen die nu eenmaal bij cortex handel horen. Dat hoeft helemaal niet zo te zijn! Een paar pips zo nu en dan tellen snel bij elkaar op en teren in op uw handelswinsten. Alle stop-loss, begrenzings- en invoerorders zijn gegarandeerd tegen wegglijden, behalve in extreem volatiele marktomstandigheden.

Jargon en lingo; ik kan er geen genoeg van krijgen, vooral wanneer ik er niets van begrijp omdat ik niet hoor bij de beroepsgroep. Dit is de tekst van een screenshot, waarmee FOREXYARD zijn diensten illustreert. Het is een advies voor valutahandelaren voor de week van 26 mei 2005:

Strategy of the week
Posted 5/26/05 EUR/USD: The EUR has been under pressure for the past several weeks as signs of further anemic growth and a likely rejection of the new EU constitution by French or Dutch voters weighs on the common currency. The most recent waves of EUR selling have been closely tied to poll results that show rejection of the constitution is all but certain. This sets the stage for a classic sell the rumor, buy the fact scenario. The fundamental rationale for a rebound in the Euro is that the rejection of the constitution is a localized phenomenon of disaffected French and Dutch voters, and is unlikely to sway international investors away from the Eurozone for any length of time. In fact, the rejection of the constitution could have the effect of rejuvenating consumer sentiment and domestic demand since the pace of integration of mainly eastern European new members will slow, likely alleviating western European fears of imminent job losses. On the technical side, EUR/USD has reached a significant pullback level, namely the area between 1.2430/1.2530, which represents the breakout point from mid-Oct. 2004 when the dollar began its most recent slide. Given the likely predominance of short EUR/long USD positions in the market, the risk is for a sharp reversal in EUR/USD recent declines. In terms of technical studies, the DMI indicates no trend is in place, MACD is basing, and Williams %R is at -100. Strategy: Buy 50% of EUR/USD long position at 1.2510/30 (current levels as of this posting). Look to add the other 50% on further weakness to 1.2430/50 or on a reversal over the 1.2700 level. This strategy will fail on a daily close below 1.2430, and the risk is the level is exceeded briefly in the pandemonium following the constitution referenda. For this reason, conservative traders might wish to wait until the votes are cast and enter longs after a spike low has been made and EUR/USD is on its way back up.

Geen wonder dat de financiële markten zijn ingestort. Het zijn niet alleen bankdirecteuren en beursplein 5-types, maar ook duizenden (miljoenen?) ‘gewone’ mannen en vrouwen die thuis voor hun pc aan het gokken zijn in het internationale casino van de valutahandel. Moeten die mensen niet ook eens aan de leiband gelegd worden? Al die individuele machinaties en mistige handeltjes vormen bijelkaar opgeteld toch een (door mij niet in te schatten) invloed in de geldstromen van de wereldwijde economie. En niet een positieve invloed, vrees ik.

geen prijsvraag

Het is weer tijd voor een quiz.
Waar (in Alkmaar) is deze plakwette te vinden.
Inzendingen met bewijs — een foto van jou naast het object of/en straatnaam + nummer — vóór het einde van het jaar 2009 naar PemKayNig.
Geen prijzen, alleen eeuwige roem, maar over de uitslag kan eindeloos gecorrespondeerd worden.

porti

Het gaat om € 0,88 (zegge achtentachtig eurocents), maar daar gaat het niet om.

Van TNT|Post kreeg ik een kaartje. (Waarschijnlijk om hun eigen omzet op peil te houden.) Ik citeer: “U heeft inmiddels een poststuk ontvangen dat onvoldoende gefrankeerd is of u ontvangt dit poststuk binnenkort […] (curs. van mij).

TNT|Post verwacht van mij dat ik strafporti betaal voor een brief die ik nog moet krijgen. Het moet toch niet Wilders worden in Nederland!

In het verleden toen Post, Telegraaf & Telefoon een staatszaak was (wat zo had moeten blijven) kon ik het billijken dat ik moest (bij)betalen als er te weinig postzegels geplakt waren. Maar hoe haalt de privaatrechterlijke TNT|Post het in haar (koninklijke, dat ook nog) hoofd mij te laten bijbetalen voor een dienst die zij mij nog moet leveren? Dat is toch bedrijfsrisico? Dat hoort toch bij het vrije ondernemerschap dat zij zelf zo graag wilde? TNT|Post had de afzender van de on(der)gefrankeerde brief (waar ik inmiddels heel nieuwsgierig naar ben) moeten laten weten dat zij het ‘poststuk’ niet ter verzending aanneemt. Tenzij er postzegels worden bijgeplakt.

Als ik een brief in de rode bus doe, is dat het begin van een handelsrelatie: zij bezorgen die op het aangegeven adres, bij vooruitbetaling van mijn kant d.m.v. een postzegel ad 44 cent. Zit die 44 cent er niet op, dan zegt TNT|Post toch simpel: bezorgen we niet. DAT zijn de verhoudingen in een geliberaliseerde postmarkt. De bakker geeft mij toch ook niet een ½je bruin mee, als ik 50 cent tekortkom?

harig

Ik heb al jaren een wijkende hoofdhaarlijn die ik compenseer met een baard (“I’m not bald, I only got a rather high forehead”).

Dat ik kalend ben stoort me niet en ik heb nooit de behoefte gevoeld zoals Dhr. Scheurleer (op de tweede langspeelplaat van het Simplisties Verbond [Alle 13 fabeltasties!]) “voor de volledige terugkeer van men zijn volledige haardos” haarolie drie maal daags èn ’s nachts in mijn resterende haar te smeren.

Dus ik ben waarschijnlijk niet de juiste man voor de invulling van de vacature bij Zunara Hairbank te Amsterdam. Ik wil niet de spot drijven met mensen die vanwege medische of/en psychologische of showbizz redenen (Gerard Joling) haarstukjes nodig hebben.

Maar ik kan het niet laten te grimlachen bij de 1-in-3-mini advertentie in Trouw/NRC/Volkskrant van 16 september 2009. Zunara Hairbank roept sollicitanten op voor de functie van Hair Replacement Manager.

Je moet opgeleid zijn als “hair stylist” (kapper) en ervaring hebben als pruikenmaker.

Dat begrijp ik allemaal en vind ik aangewezen kwaliteiten. Maar die titel…

tevens

En dit is ook daar (Roombeek, Enschedé).

kiekje

Plaatje van de omgeving van Roombeek, Enschedé, anno 2009. Daar bevindt zich ook TwentseWelle, een natuur-sociaal-historisch museum over de geschiedenis van Twenthe van de oertijd tot de toekomst. Ten zeerste aan te bevelen!

belemmerd

Een verklaring, geen excuus.

Het is niet dat ik niet wilde, maar door voor een leek ondoorgrondelijke redenen kon ik niet de electronische snelweg op gedurende een week.

Ik kon geen emeel binnenhalen of versturen en al helemaal niet internetten. Dus dit blog was de laatste tijd nog minder actueel dan anders.

Inmiddels heeft een pief van Tomaatnet.nl een palletje overgehaald en wat bits & bytes verschikt en kan ik weer iets kwijt op het wereldwijdeweb.

Lastig hoor, onbereikbaar zijn via email. Ik leefde de afgelopen dagen voortdurend met de angstige gedachte iets te missen. Regelmatig belde ik met zakelijke partners of ze iets hadden gemaild of dat ik op iets moest reageren.

In dezelfde week dat mijn internetverbinding niet verbond, had ik last van een branderige pijn in mijn linkerbeen vanaf de lies tot aan de voet. Die doorgaans bijna eng smalle voet, was ook opgezwollen tot 2x de normale omvang. De inval-huisarts van dienst kwam met de diagnose ‘tromboflebitis’ oftewel ‘acute flebotrombose’.

Ik verzin het niet; het is ook geen door de farma-industrie bedachte aandoening met het oogmerk zalfjes of poedertjes te slijten. Het heeft te maken met een vuiltje in een ader, waardoor de bloeddoorstroming is belemmerd.

Ik slik nu een bloedverdunner (hoewel de huisarts niet zeker was of het zou helpen) en draag de ‘Comprinet Forte 23’ (23 mmHg op de enkel). Een steunkous dus over het hele been. Zo’n kous wordt in de markt gezet door BSNmedical voor € 39.27.

Als het maar helpt. De kink in de tomaatnetkabel is in elk geval wel verholpen.

tweeling

Ik zag vandaag mijn oudere tweelingbroer.

Hij had een kort, wittig baardje, gemillimeterd geelblond hoofdhaar, kalend, montuurloze bril, 1m80, buikje. Hij droeg een overhemd, wit-met-grijze verticale strepen, korte mouwen en een veelgewassen vaalgroene, te ruime korte broek, model padvinder ten tijde van Baden Powell. Hij had witte benen in bruinlederen sandalen, de voeten in witte sokken. En hij was 60+, terwijl ik over een paar maand aan mijn 50ste levensjaar begin.

Zo zie ik er dus uit in 10 jaar.

Ik schrok van deze aanblik. Een verschijning die bijna vroeg om een maatregel de burka in te voeren. Ik mag dan geen witte sokken in sandalen dragen, soms wel beige of grijze. [Vandaag was ik blootsvoets in lichtbruine sandalen]. Maar in zijn manier van kleden herkende ik een zekere nonchalance over uiterlijk.

Het was een bevestiging van mijn standpunt dat mannen van een zekere leeftijd (25+ is een goede grens) nooit in korte broek aan het openbare leven mogen deelnemen en al helemaal niet in een drukke winkelstraat (denk om de kinderen!).

Het was ook een persoonlijke aansporing om wat meer aandacht aan mijn garderobe te schenken. Kledingaankopen doe ik alleen wanneer een broek (hemd, ondergoed) versleten is. Dan ga ik naar het dichtstbijzijnde kledingmagazijn (niet C&A of Vögele) en ben er niet langer dan noodzakelijk—een half uur is ruim voldoende om te passen, te keuren en af te rekenen.

Ik heb vandaag gezien wat het risico is van een dergelijke wegwerpende manier van kleren kopen. Dan loop je er al snel bij als bovenbeschreven. Als man alleen is er niemand die ‘s-ochtends tegen me zegt: ‘Zou je niet iets anders aantrekken?’ Ik vermoed dan ook dat de tweelingbroer zie boven, alleenstaand is en dat zijn (klein)dochter vanmorgen te laat was om (o)pa iets anders te laten aantrekken.

toekomstmuziek

Laten we het eens over de toekomst hebben.

Het magazine Marie Claire, Nederlandse editie, laat een Politicoloog, een Astroloog en een Milieudeskundige antwoorden op de vraag ‘waar gaat het met de wereld naartoe?.

Ik citeer:

“Ik zie twee mogelijke toekomstscenario’s voor de Sovjet-Unie. Een optimistisch scenario waarbij de republieken meer te vertellen krijgen en erin slagen onderling en met het centrale gezag overeenstemming te bereiken. Daardoor zou er een soort vrije federatie van staten ontstaan, die ingepast kan worden in het huidige internationale veiligheidssysteem. Maar er is ook een pessimistisch scenario denkbaar waarbij de republieken het niet eens kunnen worden over de verdeling van de bevoegdheden, de economische rijkdommen en schulden. Daardoor zou er een Joegoslavië-achtige toestand kunnen ontstaan met extreem-nationalistische stromingen.” (de Politicoloog)

“Ik denk wel dat we op belangrijke plekken op de aarde heel drastische verstoringen en veranderingen krijgen, waardoor leven op de manier waarop we dat gewend zijn, moeilijk zal worden. Als je nu al ziet hoe snel de verwoestijning toeneemt, dat hebben we niet op korte termijn teruggedraaid. En de effecten die dat heeft op het micro- en macroklimaat zijn enorm. We moeten niet versteld staan als bepaalde plekken op aarde onleefbaar worden. Maar dat betekent niet dat daarmee de hele mensheid ineens van de aardbol gevaagd zal zijn. […] Er is echt sprake van een groene hyperactiviteit. Als je ziet wat er is aan lezingen, conferenties, studiedagen, bijeenkomsten en onderwijselementen en wat er ondernomen wordt door bedrijven, consumentenorganisaties, in de landbouw, de verkeers- en vervoerssector, in de technologiesfeer. De omvang van al die activiteiten is zo enorm, dat kun je je nauwelijks voorstellen […] Er zijn nu zoveel krachten gemobiliseerd, dat wij in feite bezig zijn onze samenleving op ecologische grondslag te baseren. De verandering is voelbaar in alle kieren en gaten van de samenleving.” (de Milieudeskundige)

“Nederland staat onder het teken Kreeft, het tegenoverliggende teken van Steenbok. Als er een enorm conflict wordt uitgevochten in een teken, dan krijgt het tegenoverliggende teken het ‘droesem’ van dat conflict. Omdat in Steenbok de klappen vallen, zal het conflict zich in Kreeft ontladen. Dat betekent dat Nederland hier erg onder zal lijden. Volgens mij betekent het dat het hele sociale verzekeringsstelsel eraan gaat. Dat grote bedrijven die nu allerlei fusies aangaan in geweldige moeilijkheden komen en dat alleen de netwerken overleven. Het betekent dat het zwarte circuit een geweldig grote invloed gaat krijgen en ook dat er een nieuw proletariaat gaat ontstaan. Ik denk dat er een geweldige herverdeling van de welvaart komt.” (de Astroloog)

Dat zijn zomaar enkele toekomstvisies, in de Marie Claire, Nederlandse editie, (met ook een interview met de bloedmooie Isabella Rossellini: “Waarom mannen bij mij weglopen”) van januari 1992.

ongepland

Ik heb al zoveel aan m’n hoofd, er liggen nog vier Groene Amsterdammers, De Schaduw van de Wind volgt me overal, en nu moet ik me ook nog druk maken om mijn “wooncarrière”.

Op pagina 4 van Trouw (20 juli ’09) lees ik over de “Emmer Jaap ten Hoor”, huizenmakelaar, die gegadigden voor zijn te lang in de verkoop staande panden in staat wil stellen een weekendje te komen “proefwonen” in Drenthe.

In het weekend van 25–27 september krijgen 50 aspirerende huiskopers de mogelijkheid zich voor 99 euro onder te dompelen in het dynamische Drentse leven (de vervoeging van Drenthe schrijf je zonder ‘h’—leg dat maar weer uit aan de MTV-Polen op hun cursus Nederlands).

Zij die een huis in de verkoop hebben worden met de 50 uitgenodigd voor een feest in de tuin van een villa die €1,1 miljoen moet opbrengen. En dat er maar vele mooie deals gesloten worden…

Maar die verkopers willen juist weg; zijn dat wel de meest geschikte ambassadeurs voor wonen in Drenthe, vraagt de verslaggeefster slim.

Maar Jaap zegt daarover: “[…] als mensen twintig jaar ergens gewoond hebben en ze zijn toe aan een nieuwe stap in hun wooncarrière, kunnen ze prima de mooie kanten van Drenthe vertolken.”

Wooncarrière.

Het zal wel makelaartaal zijn, maar ik voel me er toe gedwongen er even bij stil te staan.

Ik haat verhuizen. Elke van de acht relocaties die ik wegens studie, werk of anderszins heb moeten doorstaan waren een bezoeking. (Dat heeft iets te maken met vrees voor het onbekende, conservatisme, verrassingsmijding, en waarschijnlijk doodsangst: “Never go anywhere for the first time” mag ik graag citeren).

Ik weet nu hoe dat komt, er zat geen carrièreplanning in mijn wisseling van woonomgeving.

Maar er is het opluchtende besef dat ik als honkvaste huurder geen wooncarrière kan en hoef te maken.

Dat geeft ruimte en rust. Nu nog die Groene Amsterdammers lezen.

encyclikisch

33. Über vierzig Jahre nach der Enzyklika Populorum progressio ist ihr Grundthema, eben der Fortschritt, nach wie vor ein noch offenes Problem, das sich durch die augenblickliche Wirtschafts- und Finanzkrise verschärft hat und noch dringender geworden ist. Wenn einige Regionen der Erde, die einst durch die Armut belastet waren, bemerkenswerte Änderungen im Sinn eines wirtschaftlichen Wachstums und einer Beteiligung an der Weltproduktion erfahren haben, so leben andere Zonen noch in einer Situation des Elends, die jener zur Zeit Papst Pauls VI. vergleichbar ist, ja, in einigen Fällen kann man sogar von einer Verschlechterung sprechen. Es ist bezeichnend, daß einige Ursachen dieser Situation bereits in Populorum progressio ausgemacht worden waren, wie zum Beispiel die von den wirtschaftlich entwickelten Ländern festgesetzten hohen Grenzzölle, welche die Produkte aus den armen Ländern immer noch daran hindern, auf die Märkte der reichen Länder zu gelangen. Andere Ursachen hingegen, welche die Enzyklika nur angedeutet hatte, sind in der Folge deutlicher hervorgetreten. Das trifft auf die Bewertung des Entkolonisierungsprozesses zu, der damals in vollem Gange war. Papst Paul VI. wünschte sich einen autonomen Verlauf, der sich in Freiheit und Frieden vollziehen sollte. Nach über vierzig Jahren müssen wir eingestehen, wie schwierig dieser Verlauf gewesen ist, sei es aufgrund neuer Formen von Kolonialismus und Abhängigkeit von alten und neuen Hegemonialländern, sei es durch schwerwiegende Verantwortungslosigkeiten innerhalb der Länder selbst, die sich unabhängig gemacht haben.

Ben ik nog nauwelijks bekomen van zijn Spe Salvi, gooit Ome Ben uit Rome er weer een encycliek tegenaan. Hoewel, het is een herneming en actualisering van Paulus’ VI Populorum progressio uit 1967. In ¼ van Caritas in veritas (“Liefde in waarheid” en omgekeerd) draait Benedictus XVI zich een slag in de rondte om ons te overtuigen van de waarde en actualiteit van het Tweede Vaticaans Concilie, Populorum, en een rijtje encyclici daarna. Kortom, deze nieuwe encycliek staat in een lange traditie en is in feite niets nieuws. Een duidelijke hint naar de Broederschap Pius X, welks leden deze traditie afwijzen en Benedictus XVI maar ketters vinden.
Caritas in veritas heeft weer hele alinea’s om van te smullen. Taaltechnisch dan, want inhoudelijk ben ik nog niet ver gekomen (159 voetnoten!); daarover kan ik niet veel zeggen.

Die hauptsächliche Neuheit war die Explosion der weltweiten wechselseitigen Abhängigkeit, die inzwischen unter der Bezeichnung »Globalisierung« allgemein bekannt ist. Papst Paul VI. hatte sie teilweise vorausgesehen, doch das Ausmaß und die Heftigkeit, mit der sie sich entwickelt hat, sind erstaunlich. In den wirtschaftlich entwickelten Ländern entstanden, hat dieser Prozeß seiner Natur entsprechend eine Einbeziehung sämtlicher Ökonomien verursacht. Er war der Hauptantrieb für das Heraustreten ganzer Regionen aus der Unterentwicklung und stellt an sich eine große Chance dar. Ohne die Führung der Liebe in der Wahrheit kann dieser weltweite Impuls allerdings dazu beitragen, die Gefahr bisher ungekannter Schäden und neuer Spaltungen in der Menschheitsfamilie heraufzubeschwören. Darum stellen uns die Liebe und die Wahrheit vor einen ganz neuen und kreativen Einsatz, der freilich sehr umfangreich und komplex ist. Es geht darum, die Vernunft auszuweiten und sie fähig zu machen, diese eindrucksvollen neuen Dynamiken zu erkennen und auszurichten, indem man sie im Sinn jener »Kultur der Liebe« beseelt, deren Samen Gott in jedes Volk und in jede Kultur gelegt hat.
35. Der Markt ist, wenn gegenseitiges und allgemeines Vertrauen herrscht, die wirtschaftliche Institution, die die Begegnung zwischen den Menschen ermöglicht, welche als Wirtschaftstreibende ihre Beziehungen durch einen Vertrag regeln und die gegeneinander aufrechenbaren Güter und Dienstleistungen austauschen, um ihre Bedürfnisse und Wünsche zu befriedigen. Der Markt unterliegt den Prinzipien der sogenannten ausgleichenden Gerechtigkeit, die die Beziehungen des Gebens und Empfangens zwischen gleichwertigen Subjekten regelt. Aber die Soziallehre der Kirche hat stets die Wichtigkeit der distributiven Gerechtigkeit und der sozialen Gerechtigkeit für die Marktwirtschaft selbst betont, nicht nur weil diese in das Netz eines größeren sozialen und politischen Umfelds eingebunden ist, sondern auch aufgrund des Beziehungsgeflechts, in dem sie abläuft. Denn wenn der Markt nur dem Prinzip der Gleichwertigkeit der getauschten Güter überlassen wird, ist er nicht in der Lage, für den sozialen Zusammenhalt zu sorgen, den er jedoch braucht, um gut zu funktionieren. Ohne solidarische und von gegenseitigem Vertrauen geprägte Handlungsweisen in seinem Inneren kann der Markt die ihm eigene wirtschaftliche Funktion nicht vollkommen erfüllen. Heute ist dieses Vertrauen verlorengegangen, und der Vertrauensverlust ist ein schwerer Verlust.

In Memoriam

Overlijdt Michael Jackson gaat tot overmaat de fiets stuk. De ex-fiets van mijn ook al overleden Broer. De popkoning is 50 geworden, Broer 45. Diens fiets heeft me het afgelopen paar jaar trouw en zonder problemen v.v. van mijn woonplaats naar Loenen gebracht (en alle plekken daartussenin). Het ijzeren paard waardoor ik in staat was om post te bezorgen voor de postuitbuiter—pardon, uitbater Sandd, toen ik met mijn arbeidsherintegratie bezig was.

De laatste weken viel de ene na de andere van de zeven versnellingen uit. En die het nog wel deden kraakten of piepten of allebei. De fiets is (destijds tweedehands) 15 à 20 jaar terug door Broer aangeschaft en na diens dood op mij overgegaan.

De lokale fietshersteller heeft zich erover gebogen. En hij had geen goed nieuws. Het kwam er op neer dat de versneller van een oud type is, waarvoor geen onderdelen gemaakt worden. Jammer, want ik vond het altijd zo leuk om aan de handletjes te trekken of duwen. De bediening bestaat namelijk uit twee hefboompjes op de tussenstang. Het linker kan in twee standen, het rechter in vier. Een wisselende combinatie van verschillende standen maakt zeven versnellingen mogelijk. Ik voelde me steeds een smooth operator als ik onderweg was en kon allengs zonder te kijken het systeem bedienen. Antiek dus.

Voorstel was het bestellen van een nieuwe versnellingsnaaf à raison van € 75. Met arbeidsloon zou het zo'n 165 euro gaan kosten. Enfin, dat moesten we dan maar doen, want mijn andere fiets piept, schuurt en knarst en heeft maar vijf versnellingen, waarvan er twee kapot zijn. En wat denk je? Die zijn van hetzelfde pleistoceen type als die van Broerlief zijn rijwiel.

Met die fiets heb ik deze week rondgereden, terwijl ik als een waanzinnige moest trappen. Want alleen de hoogste versnelling werkt nog, Of de laagste dat weet ik nooit precies. In elk geval die versnelling waarbij ik onzinnig veel moet trappen, en nauwelijks vaart maak. Handig als je de brug op gaat, maar knieschijf-vermorzelend als je gewoon op het fietspad rijdt. Naar mijn werk te Loenen en Breukelen ben ik deze week per bus gegaan, want met zo'n fiets is dat niet te doen. Naar Vleuten en terug en in M####### zelf kon nog net.

Gelukkig belde vrijdag Jaap van KL-2000 (zo heet de fietsspeciaalzaak—vreemde naam, ik zal informeren naar het hoe & waarom).

Hoewel, gelukkig? Hij moest wederom een slechtnieuwsgesprek met me aangaan. De bestelde versnellingsnaaf wordt met palletjes in het hart van het wiel gezet. Maar de originele voorhistorische versnellingsnaaf heeft daartoe veertjes (drie). De nieuwe naaf past dus niet in het wiel. Oplossing was nu het bestellen van een geheel nieuw wiel met versnellingsnaaf. Zo'n wiel kost (houd u zich maar even vast aan de piano): 230 euro. Exclusief arbeidsloon. Maar een nachtje over slapen.

Gistermorgen heb ik me bij Jaap gemeld. Zo'n wiel is toch wel veel geld. Maar Jaap had een tweedehandsje staan, een donkerblauwe (of paars, ik ben in dat kleurenspectrum bijziend) Gazelle "Paris City Hybride Oversized Croom Molybdeen". Ja echt. Hybride betekent waarschijnlijk dat ik er ook mee onderwater kan. En dat alles (mèt zeven versnellingen) voor de weggeefprijs van 275 euro!

Die heb ik maar gekocht, want ik heb toch een vervoermiddel nodig; een 45-strippenkaart kost € 21,60 en in één week is-ie voor ¾ opgebruikt.

Broer zijn fiets lag zonder achterwiel in een hoek van de werkplaats. Dat ziet er treurig uit, hoor, zo'n geämputeerd rijwiel. Of ik die terug wilde, voor de onderdelen? Ik heb nee gezegd, want hij is blijkbaar iets voor het museum en ik heb er niets meer aan.

Na een korte lijdensweg is Broer zijn fiets niet meer. Ik reik nu nog op de nieuwe-oude Gazelle vergeefs naar de middenstang, maar dat zal slijten, hoop ik.

dubbelfout

DE reacties op de kwiz blijven binnenstromen.

Een zekere Joking had een antwoord, maar door het twee keer in te sturen wordt het niet meer correct. Het is niet Malta. Maar zij/hij zit in de buurt.

piekerend

Collecteren.

Dat doe ik tweemaal per jaar. Voor tegen kanker en het Rode Kruis. Niet tegelijkertijd, beetje lastig twee bussen, maar 1x in juni en 1x in september.

Tijdens deze sociaal-emotioneel veeleisende activiteit (het is een soort speed-daten want je moet in nanoseconden innemend en charmant zijn en dat meerdere malen achtereen) ben ik aan het piekeren over wat nu de meest economische manier is om mijn wijk te lopen.

Mijn collecteronde doe ik meestal in flatgebouwen met gangen en aan weerszijden deuren. Maar mijn gepieker geldt evenzeer een wijk met straten en huizen links en rechts.

Is het nu sneller om eerst de deuren met oneven nummers te doen, dan aan het einde van de gang/straat over te steken en terug langs de ‘even deuren’ te gaan; of zigzaggend—even deur, oversteken naar oneven deur, terug oversteken naar eerstvolgende even deur enzoverder enzovoorts. Vraagteken.

Een wiskundige, die whizzkid van de serie NUMB3RS bijvoorbeeld, kan daar vast een slimme formule op loslaten (iets met negatieve getallen en ∑, ∂, √—dat vind ik altijd magisch, rekenen met –3⅞ ofzo en dat er dan toch een reëel en tastbaar getal van komt).

Maar misschien weet een toevallige lezer ook een antwoord bij dit klemmende probleem.

error

Dit was wat de Mighty Mozilla’s van Vuurvos mij onlangs meedeelden, toen ik het interweb op wilde:

Verbinding onderbroken
De verbinding met de server werd geherinitialiseerd tijdens het laden van de pagina.
De netwerklink werd onderbroken tijdens het onderhandelen over de verbinding.
Probeer het opnieuw.

Ik ben waarschijnlijk de op één na laatste Nederlander die internet via een koperdraadje van een telefoon (“dial up”); de andere is Sinterklaas. Of mijn antieke wijze van internetten ermee te maken heeft, maar blijkbaar moet er elke keer over een verbinding "onderhandeld" worden.

Mijn provider is Tomaatnet.nl (óók SP), dus ik weet nu waar Jan’s chronische hernia vandaan komt. Als Marijnissen enerzijds en KPN, Mozilla en waarschijnlijk de CIA anderzijds, keihard moeten onderhandelen (met rook- en plaspauzes, overleg met de achterban), elke keer wanneer ik en alle andere Tomaatnetters on line willen, dan heeft-ie daar een 49-urige dagtaak aan. Geen wonder dat hij is teruggetreden als fractieleider/lijsttrekker.

Nog even over dat “geherinitialiseerd”. Bill Gates heeft geen spellingssuggesties bij dit woord en ook ik vraag me heftig af of dit wel correct Nederlands is. Maar ik kan er zo ook geen ander woord voor bedenken, al was het maar omdat ik niet weet wat er precies bedoeld wordt. Wat wordt er “geïnitialiseerd”, waarom lukt dat niet en wie of wat doet een herhaalde poging als ik verbinding maak met de server?

Fijne vragen voor het hulpbureau van Tomaatnet.

enkwète

Ik ben één van de 35.000 uitverkorenen van het Werknemersonderzoek 2009 Zorg & Welzijn. Achtentwintig pagina’s op A4-formaat.

Een hele eer, maar ook een grote verantwoordelijkheid. Want bijv. vraag 55 vraagt mij of ik er trots op ben bij de organisatie te werken waar ik werk. En of ik mij “het lot” van de organisatie “erg aantrek”. En of ik weet hoeveel mensen er bij mijn werkgever in dienst zijn. Of ik vind dat er voordelen zijn deze organisatie “tot in lengte van dagen” trouw te blijven. “Tot in lengte van dagen” — mooie Bijbelse taal. Maar ik vraag me af in hoeverre mijn collega’s op v(m)bo-niveau deze (en andere) formuleringen begrijpen.

[“Vanity: my favorite sin” zegt de duivel (Al Pacino) in The Devil’s Advocate; en dat is hier wel van toepassing want door deze observatie suggereer ik subtiel dat ik het wel begrijp. Zelfverheffing dus, een doodszonde].

Ik daag u uit om antwoord te geven op voorgaande vragen. Als u negatief antwoordt, zou ik maar niet ontslag nemen want er gaan 320.000 banen verloren tot 2010 en er worden meer dan 900.000 werklozen verwacht, waarschuwt Trouw vanmorgen.

Een werknemertevredenheidsonderzoek heeft dus niet mijn prioriteit — ik mag blij zijn dat ik (voorlopig?) nog werk hèb.

Toch zal ik de lijst naar eer en geweten en zorgvuldig invullen, ik ben al op bladzijde 15.

gestild

Zit ik hier te mopperen over een vermeende Paulusstilte in het Paulusjaar, wijst èn Google èn Yahoo! mij fijntjes en tot mijn schaamte op een tot-tranens-toe mooi geschreven Letter & Geest (Trouw) artikel van Willem Jan Otten over Paulus, waarin hij (Otten) reflecteert over maar liefst twee boeken over de man (Paulus):

Paulus. De fundering van het universalisme door Alain Badiou. Vert. Dominiek Hoens & Jan de Wit. Ten Have, Kampen

Genie of misgeboorte. Zeven vooroordelen over de apostel Paulus door Patrick Chatelion Counet. KBS Uitgeverij, Den Bosch

Op naar de boekwinkel dus!

jarig

Nog een paar weken te gaan en dan is het Paulusjaar voorbij.

Hij is in het mediageweld rond Calvijn en Darwin ondergesneeuwd geraakt, want veel over of van de Apostel Paulus, de grote pleitbezorger van Iemand die hij slechts van horen zeggen kende, heb ik niet gehoord.

Bennie van Rome had een serie catechese-lessen over Paulus' leven en theologie, welke ik dank de netstek Interkerk alle tot me genomen heb, maar verder was het in mijn beleving een stil Paulusjaar.

Waar waren de affiches, het glossy, artikelen in Letter & Geest? (Ik ben protestant, dus van de RK media krijg ik weinig mee, misschien dat ik daar over Paulus gestruikeld was).

Want een struikelblok was en is Paulus, alleen al zijn 'Rechtvaardigingsleer' was oorzaak van de Reformatie. Zijn visie op vrouwen, slaven, staat, Joodse geloof heeft de christenen na hem heel wat hoofdbrekens gekost.

Dus toch maar zijn correspondentie weer ter hand nemen en dan bij voorkeur in de vertaling van Pieter Oussoren (de Naardense Bijbel, uitg. Skandalon).

krak

Ik ben op m’n pijp gestapt. En deze is nu irreparabel kapot.

Het is toch jammer, zonde, sneu, verdrietig, zielig zo’n gebroken pijp.

Nu heb ik zo’n 10 à 15 pijpen, dus ik kan nog even vooruit, maar het resultaat van mijn onvoorzichtigheid roept wel allerlei schuld en schaamte op, een post-paradijs gevoel, besef van de broosheid van het bestaan, spijt over falen en feilen, inzicht in de onherroepelijkheid van woorden en daden, somberte over de niksigheid van het kleine geluk en de dictatuur van het kwaad.

In zo’n bui moet ik geen whisky drinken.

[En hij schonk zich er nog één in].

helaas

Het eerste antwoord op mijn kwisvraag van een paar maand terug is fout.

Wie doet nog een poging?

WW

Wat ik nou toch zag! Reclame voor een automobiel. (Welk merk of type weet ik niet meer, dus reclame-technisch is de opzet mislukt.)

Maar wat mij de oren deed uitwrijven was de toezegging dat wanneer ik de wagen in quaestie zou aanschaffen, mij als premie een werkloosheidsverzekering werd beloofd.

Ik dacht eerst dat het een goede grap was, maar ik ben de spot sindsdien regelmatig tegengekomen, dus het is serieus.

Ik denk nu dat het onderhoud en op de weg houden van zo'n auto blijkbaar zo kostbaar is, of zo gevaarlijk of maatschappelijk ongewenst dat het reden voor ontslag op staande voet is. En daarom dus een werkloosheidsverzekering.

Of heb ik de boodschap nu niet begrepen?

Emine

Het is toch de PvdA geworden. Ik zou op D’66 gestemd hebben, ware het niet dat die een lijstverbinding hebben met nota beide bene de VVD.

Ik heb heden 16.33u dus van één mijner grondrechten gebruikt gemaakt door vóór de naam van Emine Bozkurt (v) het hokje rood te kleuren. Een waarlijk Europese naam en bij alle zich voordoende keuzemogelijkheden kies ik waar mogelijk standaard een vrouw.

Wie zij is en waar zij voor staat, weet ik niet—alle partijen zijn schromelijk tekort geschoten om mij hun standpunten duidelijk te maken (m.u.v. de SP maar die zijn tegen Europa dus die hadden helemaal niet horen mee te doen aan deze verkiezingen).

Ik heb geen folders ontvangen, geen ballon of pen gezien. Wel affiches en dan speciaal die van Dennis de Jong c.s., de treinstations hingen er vol van. Maar affiches bevatten kreten, geen inhoudelijke uiteenzettingen.

Ik had natuurlijk via interweb alle partijprogramma’s kunnen gaan lezen, maar tja…

20090401IPR53200

Over de E.U. (als je het zonder puntjes uitspreekt geeft dat precies mijn verlegenheid weer met de Europese Unie).

Sanne de Ryck van de Persdienst van het Europarlement doet ons kond van een nieuwe Europese antidiscriminatierichtlijn (per 2 april 2009), naast de drie die er blijkbaar al waren.

Afgezien van het hier en daar stroeve Nederlands waarin het persbericht gesteld is (wat op mij kwetsend overkomt en dus ingaat tegen de richtlijn), maak ik er uit op dat ik rustig mijn buurman een luie zwartjoekel mag noemen, tenzij hij voor geld mijn keuken komt schilderen. En zijn schildersbedrijf mag dankzij Kathalijne Buitenweg en het Europarlement adverteren met de slogan ‘Wij witten niet bij zwarten’. En Scholen met de Bijbel waarin God met dubbel e geschreven wordt, hoeven geen homosexuelen aan te nemen, omdat ze zó zijn. Maar een gereformeerd-vrijgemaakte lesbische Surinaamse in een rolstoel mogen ze niet weigeren, dat zou “meervoudige” (en waarschijnlijk ook “associatieve”) discriminatie zijn. Denk ik, want dat wordt niet helemaal duidelijk uit het persbericht. En ze moeten een oprit maken voor haar, tenzij het te lastig is.

Fijn dat het geregeld is.

—PERSBERICHT—
Europarlement — Plenaire Vergaderingen
Justitie en binnenlandse zaken — 02-04-2009

Europees Parlement steunt nieuwe antidiscriminatierichtlijn

[…]

De richtlijn beoogt gelijke behandeling van personen ongeacht godsdienst of levensovertuiging, handicap, leeftijd, geslacht of seksuele geaardheid. Er zijn al drie eerdere richtlijnen geweest, over discriminatie op grond van ras of etnische afstamming — zowel op als buiten de arbeidsmarkt —, over discriminatie op de arbeidsmarkt en over gelijke behandeling tussen mannen en vrouwen.

De richtlijn zal van toepassing zijn op sociale bescherming en gezondheidszorg, sociale zekerheid, onderwijs en de toegang tot goederen en diensten, met inbegrip van huisvesting. Het verslag van rapporteur Kathalijne Buitenweg (GROENEN/EVA, NL) dat het Parlement vandaag heeft aangenomen, stelt dat de wetgeving ook op vervoer van toepassing moet zijn, maar niet op “transacties tussen particulieren voor wie de transacties geen commerciële of professionele activiteit vormen.” Het Parlement wil verder dat de richtlijn ook geldt voor meervoudige — op basis van twee of meer discriminatiegronden — en associatieve discriminatie (op grond van vooronderstellingen). Gezien de onoverkomelijkheid van de eisen voor micro-ondernemingen, moeten die naar het voorbeeld van de Civil Rights Act in de VS speciaal worden beschermd, vinden Europarlementsleden verder.

Europarlementsleden willen niet dat de richtlijn aan de scheiding der bevoegdheden tussen de Europese Unie en haar lidstaten raakt, ook op het gebied van het huwelijks- en familierecht en de wetgeving inzake gezondheid. De bevoegdheid van de inrichting van het onderwijs blijft bij de lidstaten. Bovendien doet de richtlijn geen afbreuk aan de seculiere aard van de Staat, overheidsinstellingen en -organen en het onderwijs en is ze niet van toepassing op verschillen in behandeling gebaseerd op nationaliteit. Advertenties en media vallen ook niet onder de werkingssfeer van deze richtlijn. Lidstaten en onafhankelijke organisaties mogen maatregelen nemen om de nadelen die personen met een bepaalde godsdienst, overtuiging, handicap, enz. ondervinden te compenseren (bijvoorbeeld quota).

Intimidatie — “ongewenst gedrag dat met één van de bovenstaande discriminatiegronden verband houdt en tot doel of gevolg heeft dat de waardigheid van de persoon wordt aangetast en een bedreigende, vijandige, beledigende, vernederende of kwetsende omgeving wordt gecreëerd” — wordt als een vorm van discriminatie beschouwd. Het begrip moet volgens Europarlementsleden gedefinieerd worden in overeenstemming met de nationale wetten en praktijken van de lidstaten.

Discriminatie van personen met een handicap is verboden wat de toegang tot sociale bescherming, sociale voordelen, gezondheidszorg, onderwijs en goederen en diensten betreft, stelt de richtlijn. Europarlementsleden willen dat daar vervoer, telecommunicatie, informatie, financiële dienstverlening, cultuur en vrijetijdsbesteding aan toe worden gevoegd. “Redelijke aanpassingen” moeten worden gemaakt opdat mensen met een handicap niet-discriminerende toegang hebben (bijvoorbeeld toegang voor rolstoelgebruikers), maar de maatregelen mogen “geen onevenredige belasting vormen voor, noch een fundamentele wijziging vergen” in de aard van de goederen of diensten.

De lidstaten kunnen verschillen bij de toegang tot onderwijsinstellingen toestaan op grond van godsdienst of overtuiging, ten einde het bijzondere karakter en ethos van dergelijke instellingen en de pluriformiteit van onderwijsstelsels in stand te houden, mits dit geen inbreuk vormt op het recht op onderwijs en geen rechtvaardiging vormt voor discriminatie op enige andere grond.

Verzekerings-, bank- en andere financiële diensten mogen verschillen in behandeling maken wanneer de leeftijd of handicap voor het betrokken product een bepalende factor is in de risicobeoordeling. Dienstverleners moeten de risico's wel nauwkeurig kunnen aantonen.

Europarlementsleden vinden ten slotte dat verschillen in behandeling toegestaan kunnen worden wat leeftijdsvoorwaarden met betrekking tot de toegang tot bijvoorbeeld alcoholhoudende dranken, wapens of rijbewijzen betreft. Maatregelen in verband met leeftijd en handicap die gunstigere voorwaarden scheppen dan voor anderen, zoals gratis toegang of toegang tegen verlaagde tarieven tot openbaar vervoer, musea of sportfaciliteiten, beschouwen Europarlementsleden ook niet als discriminerend.


Procedure: Wetgevende raadpleging / Debat: 1 april 2009 / Stemming: 2 april 2009 / Verslag aangenomen met wijzigingen (363-226-64)
Ref.. : 20090401IPR53200

geen SP

Het flat waar ik woon wordt beschilderd, d.w.z. het houtwerk. Daartoe werden door doodsverachtende mannen met een VOC-mentaliteit steigers geïnstalleerd. Want de schilders moeten toch ergens staan, zes verdiepingen hoog.

Ik heb hoogtevrees, dus ik heb met m’n petje af de steigeraars gadegeslagen hoe ze hangend aan alleen hun handen de stalen buizen en loopplanken tezamen puzzelden tot een stevig platform.

Ging dat allemaal volgens de normen & voorschriften van de bouwveiligheid waarover de EU vast iets te zeggen heeft? Ik weet het niet, maar de kerels in kwestie werkten rustig en geconcentreerd, zonder steeds in een ARBO-boekje te kijken en ze hadden ook geen ‘oortje’ in.

Komende (4? 5?) juni mag ik weer kiezen voor het EU-parlement en volgens mijn partij begint een beter Europa in Nederland. Maar ik geloof dat ik op dit punt een dissidente SP-er ben. Dat klinkt als ‘Cor van der Laak, kritisch AVRO-lid’ en zo voelt het ook.

Ik ben namelijk vóór een beter en meer Europa. Zaken als vrouwenhandel, criminaliteit, vluchtelingen & immigreerders, milieu, economie moeten in Europa-verband worden aangepakt, en dan horen Europese instanties wel bevoegdheden te houden of te krijgen.

Ik kijk daarbij naar de VS van A. De onderscheiden staten daarvan hebben hun eigenheden, maar nationaal en internationaal treden ze gezamenlijk en met min of meer één geluid problemen tegemoet. Zoiets zou ik ook wel voor Europa willen.

Dus ik ga in juni D’66 stemmen, want dat vind ik een Europese partij pur sang.

Sorry Jan, word ik nu geroyeerd?

openbaar

Terug naar het gedenkwaardige jaar 1959 en het zegenrijke werk van de ’Stichting Voor Esthetische Vorming Door Middel Van De Radio, In Woord En Beeld’: Openbaar Kunstbezit.

Blijkens het Woord Vooraf in de verzamelband van de 3de jaargang was de cursus Openbaar Kunstbezit een groot succes „[…] zodat, zoals nog kort geleden onze staatssecretaris, Excellentie Höppener dat formuleerde, men hem zelfs niet meer kan wegdenken uit onze samenleving […].”

Uit het Woord Vooraf maak ik op dat de cursisten wekelijks een reproductie van een kunstwerk uit één der Nederlandse musea kregen toegezonden en dat in een radiopraatje van 10 minuten het betreffende kunstwerk werd uitgelegd door een hoogleraar kunstgeschiedenis, museumdirecteur, of curator. En de cursisten kregen een vrijkaart voor vijftig Nederlandse musea.

„Ons bestuur en onze medewerkers hebben immers de taak om veertig weken lang in tien minuten tijds bijna honderdduizend abonnees en een veelvoud daarvan aan luisteraars en lezers vol aandacht te boeien, hun iets te leren, hun vreugde te geven, hun enig inzicht te verschaffen, kortom hen door middel van de radio in woord en beeld op een voor ieder bevattelijke wijze kunstzinnig te vormen op het gebied der beeldende kunsten.”

Zo ging dat in 1959, toen alles nog in orde was en staatssecretarissen met Excellentie en alleen hun achternaam werden aangeduid en hun uitspraken met ontzag werden geciteerd.

Maar er waren wel veranderingen gaande:

„Wij leven in een land waarin wij gelukkig nog in vrijheid kunnen kiezen en waarderen, een land waarin wij ook in vrijheid tot oordeelsvorming kunnen geraken. De toeneming van onze communicatiemiddelen en van onze verspreidingsmogelijkheden, is in de laatste jaren enorm vergroot. Het goedkope pocketboek dat thans vrijwel overal te verkrijgen is, komt tegemoet aan onze toegenomen honger naar lectuur bij de besteding van meer vrije tijd. Naast die leeshonger staat het verschijnsel van een bijkans onverzadigbare begeerte naar beelden en voorstellingen. Wij dragen daar met onze vier miljoen reprodukties per jaar het onze toe bij.”

Aldus Prof. Dr. J. G. van Gelder, voorzitter van Openbaar Kunstbezit.

In die jaren waren in de coupés van de Nederlandse Spoorwegen door Van Gelder’s stichting opgehangen reproducties te bewonderen (dat men toentertijd met een ’k’ spelde, terwijl de spellingchecker dat nu met een ’c’ wil schrijven).

Van Gelder tekent wel aan:

”Een reproduktie legt slechts een herinnering aan het geziene min of meer vast. Zij is geen evenbeeld. Evenals onze tekst is zij een interpretatie van het origineel. Tekst en reproduktie zijn benaderingen. Ook ons gesproken woord is een poging het origineel recht te doen wedervaren. Het gesproken woord is zeker niet overbodig. […] Het gesproken woord geeft door de nadruk, door het tempo van de snelheid, door de kleur of de warmte van de stem iets mee dat het geschreven woord niet vermag.”

lijdzaam

Mijn verlate — maar wat is laat als het gaat om opstanding, verrijzenis, nieuw leven — gedachten rond Pasen.

Is het Christelijk geloof iets voor gemankeerde sadomasochisten? Werp je een blik in een willekeurige RK kerk, dan ben je geneigd dat te beamen. Prominent in elke ‘roomse’ kerk hangt een crucifix. Een voorstelling van Jezus, gespijkerd op een kruis. En om de nek van velen—kerks of niet—hangt een miniatuurkruis, in zilver of goud. Als de favouriete Romeinse terechtstelling dood door ophanging was geweest zou dat een edelmetalen stropje zijn.

Afgezien van de vraag of je überhaupt wel afbeeldingen (of films, of musicals) mag of kunt maken van zoiets verschrikkelijks, kent de kerkgeschiedenis duizenden ’martelaren’. Mannen, vrouwen, kinderen die alles, hun leven, over hadden voor hun geloof. Ze werden/worden gemarteld, monddood gemaakt, opgesloten, uitgewezen, belachelijk gemaakt. Ze worden geëerd als ’heiligen’ en krijgen als zodanig hun eigen standbeeld. En hun sterfdag is de datum waarop ze herdacht worden. Je zou de indruk kunnen krijgen dat het daar om gaat in het Christendom: „Pijn is fijn, bloed is goed, lijden moet.”

We hoeven maar om ons heen te kijken: lijden is overal. Lijden in het groot, in het klein. Ouders die hun kinderen overleven, terminale ziekten, eenzaamheid, hufterigheid, ruzie, scheiding, honger, oorlog. Ach, we zien het dagelijks op het journaal of maken het aan den lijve mee.

Maar christenen zwelgen daar niet in. Zij zijn er slachtoffer van, net als iedereen.
Met Kerst dachten we aan God die de minste wil zijn en zich aan ons, in deze wereld, verbindt. Door mens te worden. Dat betekent: te lijden. Want het leven is niet ’leuk’ [om die verschrikkelijke term maar te gebruiken], al zijn er aardige momenten. In de 40dagentijd [de lijdenstijd] gedenken we dat. Gedenken we het lijden dat ons aangedaan wordt, dat ons overkomt, het lijden dat we niet willen. En we verbinden dat lijden met de weg van Jezus. Een schijnbaar doodlopende weg.

Zijn woorden, zijn daden, zijn optreden was met name de ’rafelmensen’ van zijn tijd uit het hart gegrepen; de mensen die strompelend, met pijn en moeite trachten te leven en te overleven met elkaar en met God. De rijken en ogenschijnlijk voorspoedigen zegt hij de wacht aan. Hij zet grote vraagtekens bij de gewone gang van zaken, de gevestigde belangen, de gestolde geloofstraditie. En dat brak hem op, zo’n boodschap moest wel tot uitsluiting leiden, letterlijk. Jezus’ voortijdige einde komt eigenlijk niet als een verrassing — hij werd tenslotte niet veroordeeld en gekruisigd omdat ze hem zo’n leuke peer vonden.

Jezus’ lijden tijdens zijn leven en voorafgaande aan zijn dood was niet wat hij zocht. Hij ’zwelgde’ er niet in, was er niet trots op, vroeg zich herhaaldelijk af of dit nu wel de wil van zijn Vader was. Hij wilde er onderuit komen, maar hij besefte uiteindelijk dat het hoorde bij de weg van de waarheid die tot leven leidt. En hij maakte de grote leegte mee van de godverlatenheid.

„Schijnbaar doodlopende weg”. Want Jezus’ weg tot aan het kruis en in de dood, is de hoeksteen van het Christendom geworden, vanwege wat er op volgt. Het Christendom kan eventueel bestaan zonder kerstverhalen, maar niet zonder de verhalen van Passie en Opstanding. Jezus’ dood zonder meer, is het zoveelste tragische verhaal van een goed mens die ten onder gaat aan het kwaad. Een verhaal van velen en dus op zichzelf niet bijzonder [helaas].

Goddank is er een komma in het Jezus-verhaal. Een monumentale komma: „Gekruisigd, gestorven en ten derde dage wederom opgestaan.” Jezus ging de weg van de graankorrel. De graankorrel die ’begraven’ wordt om op de juiste tijd nieuw leven voort te brengen. Dat vindt de graankorrel niet fijn [voorzover je dat van graankorrels kunt zeggen], maar het is zijn ’doel’. Jezus verkondigde en leefde die weg. En God zag dat het goed was en deed hem verrijzen, want de dood is het einde niet [hoogstens een vijand] en God wil het volle leven voor zijn mensen. Jezus’ trouw aan die boodschap tot in de dood, is het doel waarvoor hij leefde.

Ik kan het lijden niet voorkomen, ik kan het niet kleiner maken dan het is. Zelfs Jezus kon dat uiteindelijk niet. Maar omdat ik dat weet, weet ik ook waar ik met mijn pijn, mijn lijden naartoe kan. Ik heb een Adres en een Adressant. Ik kan mijn nood klagen. Niet het uitschreeuwen in een leeg heelal zonder echo.

Echter, God is meer dan dat, meer dan een Postbus 51 of een SOS Telefonische hulpdienst. God klaagt zelf ook, Hij klaagt aan. Roept ter verantwoording. Hij roept de mensen dringend op om nu eindelijk eens werk te maken van die grote woorden als vrede, gerechtigheid en heelheid. Ongeveer zoals Jezus dat deed, die met daad en woord liet zien dat het mogelijk is: dat liefde alles mogelijk maakt.

antroposofisch

En dit is een antroposofische kijk op Jezus' verrijzenis, maar of het er inzichtelijker van wordt?

Pasen — de diepere betekenis

De Christelijke kerken vieren met Pasen dat Christus is opgestaan uit de dood, nadat Hij op Goede Vrijdag voor onze zonden is gestorven. Aan dat laatste wil ik niets afdoen, maar er zijn meer redenen waarom de gebeurtenissen op Goede Vrijdag en Pasen hebben plaatsgevonden.

De schepping van alle natuurrijken (mineralen, planten, dieren en mensen) was een daad van God de Vader in de geestelijke wereld. Zijn hele schepping bevond zich in de geestwereld, er was nog niets fysieks of stoffelijks aan. Heel langzaam, stapje voor stapje heeft die schepping zich steeds meer verdicht, is kouder en harder geworden, tot de vaste vorm was bereikt die we nu kennen. Via warmte, gasvormigheid, de vloeibare vorm, tot uiteindelijk in de aardse vorm van nu.

De schepping is a.h.w. uitgekristalliseerd vanuit de geest in de stof. Je zou het kunnen vergelijken met een glas water waarin zout is opgelost. Je denk dat je alleen water ziet (geest), maar als je het water laat verdampen (de geest trekt zich terug), zie je langzamerhand het zout tevoorschijn komen en op het laatst is er alleen nog maar het uitgekristalliseerde zout te zien.

De schepping was daarmee ten einde. Harder dan hard kan niet. Verder verwijderd van de geest kan niet. De schepselen zijn nu verder verwijderd van hun Schepper dan ooit. Dat heeft wel opgeleverd dat we vrij zijn in ons denken. We zijn nu zo vrij dat we zelfs met grote innerlijke overtuiging kunnen zeg-gen dat God of een geestwereld niet bestaat. Maar wat nu?

Je zou kunnen zeggen dat de hele schepping tot in de stof een soort uitademing van God de Vader was. Na een uitademing volgt een inademing. Langzamerhand zal de aarde zich dus weer vergeestelijken, totdat alle natuurrijken, inclusief de mens, weer in de geestelijke wereld zijn opgenomen. Echter, de mens heeft nu de vrijheid om daar wel of niet actief aan deel te nemen. Om mee te bepalen hoe die nieuwe geestelijke wereld er uit zal zien. Of de menselijke ervaringen en de scheppingen van de mens daarin een plaats zullen krijgen of niet.

Daarom heeft God de Vader Zijn Zoon, het Christuswezen, naar de aarde gestuurd, om de mensen te leren hoe ze de stof, de materie, kunnen vergeestelijken. Daarom is God de Zoon gestorven, om voor te doen hoe je een stoffelijk, fysiek lichaam, kunt omvormen tot een opstandinglichaam. Er kan alleen sprake zijn van opstanding na de dood. Het Christuswezen moest dus door de dood gaan en is daarom ingedaald in Jezus van Nazareth bij de doop in de Jordaan. Er is een God werkelijk mens geworden en die Mens is opgestaan uit de dood met een opstandinglichaam en is daardoor ons voorbeeld geworden.

Natuurlijk is dat voor de mens niet in één leven te doen. Wij zullen daar vele levens voor nodig hebben. Wij zullen onze scheppingen moeten omvormen tot een bepaalde geestelijke vorm, want die nieuwe wereld zal geen fysieke, stoffelijke wereld meer zijn. Christus zal die nieuwe wereld bouwen, maar wel met de materialen die wij Hem zullen aanreiken. Er kan niets achterblijven, want in die nieuwe wereld bestaat geen materie meer.

We zouden kunnen zeggen dat het toen voor Jezus Christus een koud kunstje was, want Hij was tenslotte God, maar dat is een misverstand. God de Zoon is werkelijk mens geworden. Ook Hij is door de fysieke dood gegaan en vóór die tijd heeft Hij dezelfde Godverlatenheid moeten doormaken die wij ook in ons leven ervaren. Niet voor niets sprak Hij aan het kruis de woorden: “Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?” Het was een offer en een pure daad van liefde dat een goddelijk wezen zich zo met de mensheid en het mensenlot heeft verbonden. Hij heeft voorgeleefd hoe wij onze huidige en toekomstige klus moeten klaren en staat ons daarin dagelijks terzijde, maar laat ons vrij in de keuze Hem daarin te volgen. Dat geeft de devote stemming op Goede Vrijdag en de hoop en kracht met Pasen om vol vertrouwen, maar uiteraard met een levensgrote eigen verantwoordelijkheid, de toekomst in te gaan.

weer op tijd

Zo zag Grunewald in de 16e eeuw het gebeuren dat we vandaag gedenken.

Maar deze tekenen zullen hen die geloven volgen: in mijn naam zullen zij demonen uitwerpen, in nieuwe talen spreken: slangen zullen ze optillen en zelfs als ze iets dodelijks drinken zal het hen niet schaden; zieken zullen zij handen opleggen en die zullen beter worden! (Evangelie volgens Marcus 16:17)

goed

In Christian theology it is often asked, ‘Why did Jesus die?’ but seldom wondered, ‘Why was Jesus killed?’

Dat is de overdenking die Bill Wylie-Kellermann ons op deze Goede Vrijdag aanreikt.

wit

Voor Witte Donderdag doen we er goed aan te overdenken wat J. A. H. Futterman van de Virtual Church of the Blind Chihuahua™, (www.dogchurch.org) te zeggen heeft:

He sat at table leading his friends in a Seder, a combination of banquet and religious celebration. Some of what he and his friends said and did may survive to this day in the Haggadah, the little book of prayers and hymns Jews use at Passover. The man himself had no Haggadah, because it would not be written until a generation after his death. Still, one can imagine the blessings, the recital of the story of the Exodus of Israel from slavery in Egypt, the wine, the meal, the good fellowship, the children’s games, and the songs.

At one point the leader breaks bread — matzoth, because no yeast-bread is consumed during Passover in memory of the Israelites having no time to let their bread rise when they left Egypt. He hands the pieces to all present and asks them to remember him whenever they eat the Passover matzoth, to remember that they draw spiritual nourishment from his presence.

After the dinner and the hymns he takes the extra cup of wine — perhaps the one left in hospitality for any stranger who might come, and which would later be called the cup of Elijah — and passes it around for all to drink. Again he asks them to remember him whenever they drink wine at Passover, to remember that their life is in him, and to remember his sacrifice. It is the last time he will celebrate Passover, for tomorrow the Romans will arrest him and, at the urging of the priests, put him to death. And every one of his friends will, in their own way, betray him.

He was the leader of yet another religious revitalization movement within Judaism, which was simmering with such movements. Israel was again under the domination of a foreign power, Rome, the new Babylon, and people thought that only a return to the true faith would induce God to free them. But Christianity, the movement founded by the charismatic faith-healing rabbi of this Passover story would grow beyond Judaism to absorb and become influenced by the entire Greco-Roman world.

Before that happened the Jewish revolts against Roman oppression in the first and second centuries triggered waves of persecution. The Christians, who by this time included Greeks and Romans unfamiliar with Jewish customs, made as great a distinction between themselves and Jews as possible, in order to avoid being persecuted with them. As a result Christians and Jews were persecuted separately rather than together, and developed a mutual animosity.

What began with Romans persecuting Jews and Christians together proceeded with Jewish Romans like Paul persecuting Christians and ended with Roman Christians persecuting Jews. Christianity had forgotten its roots in Judaism and had fallen into the error of playing religion as a team sport with Christ as its mascot, rather than its Captain.

As this parting of the ways deepened, Christians celebrated a complete agape meal, or ‘love feast,’ for which they were accused of having orgies, but forgot that their meal originated in the Passover Seder (for which the Jews, who prized red wine for the occasion, were accused of drinking blood, even though consuming blood is strictly forbidden by Jewish dietary laws). Then the meal itself was discarded as the Church grew too big for it, leaving only the Communion wine and wafer, and a prejudice by which Christians would prove themselves crucifiers like everyone else.

I think it’s time for Christians to find out what the Last Supper was like by getting friendly enough with Jewish families to get invited to their Seders once in a while. After all, we were once one community, and we hope that one way or another we will be again. Seder is an experience that must be lived rather than described, and a very important part of it (a religious requirement, in fact) is to have a good time. It might also teach Christians a thing or two about ‘family values.’

Of course, if it goes against your belief, don’t do it. On the other hand, some of my Catholic friends occasionally take one of my Jewish friends to Synagogue. I think I’ll go myself — it’s been a long time.