Wat is een mens zonder (schoon)zus. Om over (schoon)broers maar te zwijgen. En zijn ouders!
In gedecideerde tegenspraak tot mijn eigen inktzwarte bespiegeling t.g.v. het begin van mijn vijftigste levensjaar, hebben zij die datum aangegrepen om mij van alle kanten in de hoogtezon te zetten.
Om te beginnen maakten zij van wat een intieme familiegebeurtenis dreigde te worden, een reünie met alle geliefde personen in mijn Dit Is Uw Leven.
Die kwamen van heinde & ver (en Limburg) om mij — soms na 35 jaar elkaar niet gesproken te hebben — te feliciteren.
De tranen stonden me in d'ogen toen ik Gert-Jan, Edwin, Kirsten, Bram (heel toepasselijk), Heider, Steef, Alice, Daphne, André, Diana, Ronald, Hans, Rien, Margreet, Egbert achtereenvolgens zag binnenlopen (met medeneming van whisky, vrouw en kinderen). En dan waren Pieter, Dirkjan, Robert, Jan nog verhinderd). En Robert-II (maar die had uit Zweden moeten komen).
Hun komst bracht in praktijk de gedenkwaardige woorden van Thomas Merton:
One is not absolutely alone, one cannot live and die for oneself alone. My life and my death are not purely and simply my own business, I live by and for others, and my death involves others.
En daarmee kan ik het doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten