vrijdag 17 april 2009

antroposofisch

En dit is een antroposofische kijk op Jezus' verrijzenis, maar of het er inzichtelijker van wordt?

Pasen — de diepere betekenis

De Christelijke kerken vieren met Pasen dat Christus is opgestaan uit de dood, nadat Hij op Goede Vrijdag voor onze zonden is gestorven. Aan dat laatste wil ik niets afdoen, maar er zijn meer redenen waarom de gebeurtenissen op Goede Vrijdag en Pasen hebben plaatsgevonden.

De schepping van alle natuurrijken (mineralen, planten, dieren en mensen) was een daad van God de Vader in de geestelijke wereld. Zijn hele schepping bevond zich in de geestwereld, er was nog niets fysieks of stoffelijks aan. Heel langzaam, stapje voor stapje heeft die schepping zich steeds meer verdicht, is kouder en harder geworden, tot de vaste vorm was bereikt die we nu kennen. Via warmte, gasvormigheid, de vloeibare vorm, tot uiteindelijk in de aardse vorm van nu.

De schepping is a.h.w. uitgekristalliseerd vanuit de geest in de stof. Je zou het kunnen vergelijken met een glas water waarin zout is opgelost. Je denk dat je alleen water ziet (geest), maar als je het water laat verdampen (de geest trekt zich terug), zie je langzamerhand het zout tevoorschijn komen en op het laatst is er alleen nog maar het uitgekristalliseerde zout te zien.

De schepping was daarmee ten einde. Harder dan hard kan niet. Verder verwijderd van de geest kan niet. De schepselen zijn nu verder verwijderd van hun Schepper dan ooit. Dat heeft wel opgeleverd dat we vrij zijn in ons denken. We zijn nu zo vrij dat we zelfs met grote innerlijke overtuiging kunnen zeg-gen dat God of een geestwereld niet bestaat. Maar wat nu?

Je zou kunnen zeggen dat de hele schepping tot in de stof een soort uitademing van God de Vader was. Na een uitademing volgt een inademing. Langzamerhand zal de aarde zich dus weer vergeestelijken, totdat alle natuurrijken, inclusief de mens, weer in de geestelijke wereld zijn opgenomen. Echter, de mens heeft nu de vrijheid om daar wel of niet actief aan deel te nemen. Om mee te bepalen hoe die nieuwe geestelijke wereld er uit zal zien. Of de menselijke ervaringen en de scheppingen van de mens daarin een plaats zullen krijgen of niet.

Daarom heeft God de Vader Zijn Zoon, het Christuswezen, naar de aarde gestuurd, om de mensen te leren hoe ze de stof, de materie, kunnen vergeestelijken. Daarom is God de Zoon gestorven, om voor te doen hoe je een stoffelijk, fysiek lichaam, kunt omvormen tot een opstandinglichaam. Er kan alleen sprake zijn van opstanding na de dood. Het Christuswezen moest dus door de dood gaan en is daarom ingedaald in Jezus van Nazareth bij de doop in de Jordaan. Er is een God werkelijk mens geworden en die Mens is opgestaan uit de dood met een opstandinglichaam en is daardoor ons voorbeeld geworden.

Natuurlijk is dat voor de mens niet in één leven te doen. Wij zullen daar vele levens voor nodig hebben. Wij zullen onze scheppingen moeten omvormen tot een bepaalde geestelijke vorm, want die nieuwe wereld zal geen fysieke, stoffelijke wereld meer zijn. Christus zal die nieuwe wereld bouwen, maar wel met de materialen die wij Hem zullen aanreiken. Er kan niets achterblijven, want in die nieuwe wereld bestaat geen materie meer.

We zouden kunnen zeggen dat het toen voor Jezus Christus een koud kunstje was, want Hij was tenslotte God, maar dat is een misverstand. God de Zoon is werkelijk mens geworden. Ook Hij is door de fysieke dood gegaan en vóór die tijd heeft Hij dezelfde Godverlatenheid moeten doormaken die wij ook in ons leven ervaren. Niet voor niets sprak Hij aan het kruis de woorden: “Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?” Het was een offer en een pure daad van liefde dat een goddelijk wezen zich zo met de mensheid en het mensenlot heeft verbonden. Hij heeft voorgeleefd hoe wij onze huidige en toekomstige klus moeten klaren en staat ons daarin dagelijks terzijde, maar laat ons vrij in de keuze Hem daarin te volgen. Dat geeft de devote stemming op Goede Vrijdag en de hoop en kracht met Pasen om vol vertrouwen, maar uiteraard met een levensgrote eigen verantwoordelijkheid, de toekomst in te gaan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten