50

We moeten er ook geen drama van maken maar m.i.v. 30 november ben ik aan mijn vijftigste levensjaar begonnen.

Vijftig.

Op een mensenleven is dat ¼ deel. Of, met de huidige stand der medische wetenschap, ik ben op de helft.

Vijftig. Een mooi rond getal.

Wat heeft deze halve eeuw mij gebracht?

Een mooie stalen Lamy-vulpen. Een gevulde boekenbilly van 1m60 breed en 2m25 hoog. Vierhonderd ofzo LP’s. Een dergelijke hoeveelheid aan CD’s. [Momenteel beluister ik Porcupine Tree—wat u ook zou moeten doen].

Vijftig jaar van gemiste kansen, 23 versies van Microsoft Vensters, verkeerde keuzes, verlate inzichten, versplinterde illusies, niet-nagekomen beloften, glasbakken vol lege whisk[e]y-flessen, vervluchtigde dromen samen met kilo’s vervlogen pijptabak, nooit afgemaakte voornemens, christelijke stichtelijkheden, bange vooruitzichten, twee automobielen, hartversterkende ontmoetingen, onvergetelijke reizen (Istanbul, Ameland, Terschelling, Leuven, Ierland, Zweden, Wales, Zwitserland, Schiermonnikoog, Siegen), onvergeeflijke blunders, enkele geslaagde gedichten en veel taaldiaree, doorwaakte nachten, voor- en najaardepressies, onbeantwoorde stempost-berichten, inspirerende preken, lachen, gieren, brullen, verwaarloosde vriendschappen, vijfeneenhalve fiets, spijt, mooie ideeën, heel veel tijdschriften, te late reacties, onvoorziene geluksmomenten, en een algeheel gevoel dat het er niet beter op wordt.