pil

’s Ochtends bij het ontbijt een rode, een zachtroze en een 1½ witte. Om twee uur een grote gele en een ovale witte. Vóór het slapen een blauwe, een driehoekige witte en een andere gele.

De witte plastic pillenbox heeft Xander, zijn kleinzoon, rondom volgeplakt met plaatjes van Chipz, K3, glinsterende dolfijntjes en sterretjes.

Wat of wie Chipz zijn weet hij niet, een soort ABBA lijkt hem, maar de K3-dvd heeft hij met Xander nu 31 keer bekeken en voor zichzelf zo’n vijfmaal.

Hij is de laatste tijd niet meer zo moe, maar het goede been gaat nu ook achteruit.

Vanmorgen is de invalkracht vergeten de rolstoel klaar te zetten. Hij dacht er pas aan toen de deur in het slot viel. Zijn Ferrari-rode rolstoel, nog uitgezocht door zijn vrouw, staat ’s nachts in de berging. De hulp zet die ’s avonds daar neer, als ze hem geholpen heeft met uitkleden en hij in bed is gehesen. ’s Nachts gebruikt hij de inklapbare rollator, als het nodig is, maar dat is bijna nooit het geval.

Nu moet hij eigenlijk de buurvrouw vragen. Maar dat heeft hij deze week al twee keer gedaan. Meer dan van vijf keer per maand mag hij haar niet lastig vallen, heeft hij zich als limiet gesteld en het is nog maar de twaalfde.

Zijn dochter komt morgen; misschien kan zijn kleinzoon vanmiddag voorbij komen, maar dan moet hij nu bellen. Hij heeft de sneltoets van het mobieltje al ingedrukt, als hij ziet dat de batterij leeg is. Hij besluit het maar zo te laten, hij hoeft toch nergens heen.

Als hij zijn eerste koffie opheeft, schuift hij K3 in de dvd-speler.