Stinkend rijke bankier Nicholas van Orten krijgt voor z’n verjaardag van z’n broer Conrad een tegoedbon van ‘Consumer Recreation Services’ (CRS).
Conrad: This is for you.
Nicholas: You shouldn't have.
Conrad: What do you get for the man who has… everything?
Nicholas: [reading card] "Consumer
Recreation Services." Well, I do have golf clubs.
Conrad: Call that number.
Nicholas: Why?
Conrad: Make your life… fun.
Nicholas: Fun.
Conrad: You know what that is… uh, you've seen other people have it.
Zo komt Nicholas in Het Spel terecht, een groots rollenspel met hem in de hoofdrol én als slachtoffer. “Do not ask for the object of The Game. Finding the object of The Game is The Game”, zegt een employee van CRS via TV.
Nicholas van Orten krijgt van alles over zich heen, niemand is meer te vertrouwen en hij raakt behoorlijk aan lager wal. Fraai geïllustreerd wanneer hij in een smerig, geleend, slechtzittend wit pak met gehavende neus in een nachtcafetaria moet bedelen om een lift naar huis. Hij moet zelfs vrezen voor z’n leven.
Spannend vermaak en cinematografisch geen hoogstaand product, ware het niet dat in het begin van de film iemand citeert uit het Evangelie volgens Johannes, hoofdstuk 9. Dat gaat over een blindgeboren man die door een wonderteken van Jezus weer kan zien, tot verbazing en ongeloof van ouders, kennissen en religieuze leiders.
Jezus zei: ‘Ik ben in de wereld gekomen om het oordeel te vellen. Dan zullen zij die niet zien, zien en zij die zien, zullen blind worden.’ (Johannes 9:39—NBV).Als scenarioschrijvers gaan citeren uit de Bijbel, ga ik altijd wat rechteropzitten.
Door dit citaat is de film meer dan een paranoia-experiment.
Het Spel waarin Nicholas verzeild raakt, staat voor Het Leven. “De zin van het leven is het leven zelf”, wordt gezegd. De rijke, keiharde bankier die z’n cliënten rustig laat zakken, want ‘business is business’; leert van dit Levensspel…, ja wat eigenlijk? Dat je zonder geld en creditcard bent overgeleverd aan de genade of hulpvaardigheid van anderen, dat altijd spijkerhard zijn, zonder besef dat je (zakelijke) beslissingen diep ingrijpen in het leven van mensen en dat mensen de dupe worden, zoals hijzelf slachtoffer wordt van subtiele en niet-zo-subtiele machinaties van anderen.
Ook het drieletterige acroniem CRS, de Spel-firma, geeft aan dat deze film op het tweede gezicht meer is dan een spannende thriller (vgl. G#D).
Zo bezien is Nicholas van Orten een moderne Job. Neem hem alles af wat hem maakt wie en wat hij is en zie hoe hij reageert.
Of geef ik met deze analyse te veel diepte aan wat ‘slechts’ een spannende popcorn-film is?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten