Ondertussen zijn de helden van Heroes gewoon doorgegaan, zonder mijn regelmatig toekijken. Ik heb deze maand er niet elke woensdag bij gedacht om 22:00u de TV aan te zetten. De BBC straalt soms een herhaling uit van de woensdagaflevering, maar niet consequent en wel om half 1 's-nachts, dus dat schiet ook niet op.
Ik ben de draad van het grote verhaal een beetje kwijt. De wereld zoals we die kennen is nog niet vergaan en de cheerleader is ook nog onder ons. Afgelopen woensdag werd Mr. Bennett neergeschoten door de Haïtiaan. Dat stemde me wel tevreden, want ik vond het een enge man die zelfs de liefde voor zijn dochter veinsde. Maar het hoe of wat rond zijn aandeel in het hele Human Genome Project is me niet duidelijk. Hiro en zijn vriend heb ik niet gezien, maar wel weer een stel nieuwe karakters. O.a. de vader van Hiro die een vondeling aan Bennett geeft. En die Bennett had weer een baas. Dus.
Maar het leuke van al die subplotten en in elkaar verweven hoofd- en zijverhaallijnen, is dat het niet uitmaakt of je een paar afleveringen hebt gemist. Want je pakt gewoon de draad op bij de avonturen van één van de karakters. Heroes is zo'n serie die vanaf het begin al schijnbaar lukraak een stel mensen op de voet volgt en hoe hun diverse levens op elkaar inwerken. En of wat de persoon toevallig meemaakt iets, of veel te maken heeft met het Grote Verhaal, kannieschele, het is gewoon lekker om te kijken. En de gaten in het verhaal stimuleren om je eigen verzinsels in een episode te stoppen.
Een hedendaagse kijker weet via het internet gemiste afleveringen te bezien, maar ik heb een telefoonverbinding voor het WWW, dus neerladen van bewegende beelden kost uren en te veel geld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten