australië

Bestaat Australië? Bestaat Australië?! Daar zijn toch ontelbare bewijzen van. Atlassen, aardrijkskunde- en geschiedenisboeken, het wereldwijde net, Google Earth, de encyclopedie; ze staan vol met luchtfoto’s vanuit de ruimte, verhalen en blogs van hen die er wonen, reisverslagen van mensen die er geweest zijn, compleet met tekeningen, foto’s, films en video’s. Bewijzen te over; bijna niemand twijfelt aan het bestaan van Australië. Of het moet die ene ‘ongelovige Thomas’ zijn die denkt dat de aarde plat is en de landing op de maan is opgenomen in een tv-studio in Hollywood.
Bestaat Australië? Pas wanneer je er zelf geweest bent, kun je er echt absoluut zeker van zijn dat Australië bestaat. En dan nog is het onzeker, want voor hetzelfde geld sta je in Nieuw-Zeeland en ben je even ver van huis en nog niet Australië.

Bestaat God? De vraag of Australië bestaat en of God bestaat heeft meer te maken met de betrouwbaarheid van de getuigen en hun verslagen. Wie vertrouw je op haar/zijn woord: de Paus, je moeder/vader, de buschauffeur, Marco Borsato, je vriend[in], Prins Willem-Alexander, de overbuurman/vrouw, de dominee, je lerares, de RTL-nieuwslezeres, de schrijver dezes, je oma/opa, de Hema-caissière, de TMF-veejay, Balkenende, je verkering, de Story, de Sp!ts, je huisarts?

God leren we kennen door de bijbel. Er bestaan ongeveer 5.000 Oudgriekse handschriften van het Nieuwe Testament. De oudste zijn van het jaar 250. Over Julius Ceasar zijn er maar 9 bekend, waarvan de oudste 900 jaar ná Ceasar’s tijd is geschreven. Toch geloven veel mensen eerder in Julius Ceasar dan in Jezus Christus.

‘God bestaat, zolang en voorzover we in haar/hem geloven’, zei Freek de Jonge ooit. En Dick van Keulen zei: ‘Geloven is als zwemmen: hoe dieper het water des te groter de opwaartse kracht.’

En dat is alles wat we hebben, daarmee moet ik het doen. En Australië, daar hoef ik toch niet zo nodig heen.