Ik (jaargang 1959) besef dat ik met dit weblogboek nog maar net het oppervlak beroer van de peilloze oceaan van mogelijkheden, die de IC-er ons biedt. Ik kan aardig tekstverwerken, een rekenraster maken met Excel en ook een Krachtpunt-presentatie weet ik uit mijn printer te peuren (hoewel nu even niet, want die weigert ineens alle dienst, hoewel die nog maar een jaar oud is). Maar feitelijk ben ik een digibeet.
Bijvoorbeeld. Ik laad elke dag een email neer met de koppen van Trouw, de krant waarop ik al jaren tot wederzijds genoegen geabonneerd ben. Ik lees die email soms al om 00.30u, zoals in de nacht van zon- op maandag. Als dan bericht wordt over een man met een mes die door een politievrouw is neergeschoten in een politiebureau, dan hecht ik daar niet zoveel geloof aan. Iedereen kan van alles op het wereldwijde net zetten (zie dit blog). Pas wanneer ik 's morgens vroeg (mijn bezorger heeft een 99,99% bezorgcoëfficiënt) het zwart op wit lees wil ik aannemen dat een dergelijke gebeurtenis zich op één of andere wijze heeft voorgedaan.
'Papier is geduldig' zeiden we in het pré-PC-tijdperk en 'de krant brengt de leugen in het land'. Want met enige moeite kon iedereen van alles drukken (zie Trouw) en enige gezonde achterdocht bij alles wat gedrukt staat was niet verkeerd. Dat zeg ik nu van het WWW met z'n newsfeeds, weblogs en netstekken. Alleen heb ik nog niet een pakkende (en rijmende!) 'disclaimer' kunnen bedenken. Ik kom niet verder dan 'WWW, o nee' of 'staat het op net, dan is het pet' of 'alles wat je ziet, geloof dat niet'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten