Omdat mijn verstand en geloof stilstaat bij de helstijdingen uit Haïti heb ik er deze dagen geen woorden aan vuil gemaakt. Wat kan ik er van zeggen, hoe kan een simpel mens hier een 'mening' over hebben.
Maar, nu moet ik het er toch over hebben.
Vanmorgen bij de na-afloop-van-de-kerkdienst-koffie moest een lieve man zijn afschuw, verwarring, zijn onbeantwoorde vragen, onsteltenis spuien over de aardbeving. "Ik heb 500 euro overgemaakt naar 555, maar wat kan ik nog meer doen?" vroeg hij zich vertwijfeld af.
Alleen, hij zei steeds 'Tahiti'.
Als het allemaal niet zo in-en-in treurig was, dan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten