En toen werd het angstwekkend stil. Na mijn royale toezegging (zie hieronder) om niet meer te lapwanzen bij mijn dagelijkse aanvulling van dit blog, ging mijn af en toe en steeds vaker haperende beeldscherm definitief op zwart. En dat is lastig computeren als je niet ziet wat je doet.
Blinden hebben zo'n brailletoetsenbord waarmee ze een internetpagina kunnen lezen. Ik heb daar bewondering voor, maar om nu braille te leren...
Gelukkig had een reddende engel nog een monitor staan. Die was wel van Compaq en mijn pc is een Packard Bell (ik weet het, geen hoogstaande techniek). Dus ik was al bang dat die niet compatibel waren. Maar aangezien alle pc's tegenwoordig in China in elkaar worden gesleuteld en er pas in Europa de merknaam op wordt gelijmd, bleek die angst onterecht.
Zoals je kunt zien aan dit bericht kan ik weer interactief bezig zijn met mijn computer. Alleen is het een monsterlijk groot scherm, dat de helft van m'n bureau beslaat. Maar gegeven paard, dus niet zeuren.
En nu zal mijn pc wel kapotgaan, ook al van 1996 ofzo. Als dat gebeurt zijn jullie de eersten die het niet zullen merken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten