Dit is het Prinses Amaliaplantsoen (2003) dat zomaar in de buurt van het Máximapark zou kunnen liggen, ware het niet dat het park in Leidsche Rijn te vinden is en het plantsoen voornoemd, vele kilometers daar vandaan.
Zo mogen stedebouwkundigen, wethouders en architecten het graag zien. Moderne architectuur maar niet té, een beetje jaren ’30 en Dudok-achtige elementen (de appartementen rechts), een kinderspeelplaats (“verboden voor honden”) met klimelementen uit een catalogus, een hekje en groen. Er is ook nog een water met een publiek terras, maar dat bevindt zich achter de rug van de fotograaf.
Ik vermoed dat Martin Bril bij het zien van dit wijkje, hele mooie dingen had kunnen schrijven. Ik mis hem zeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten