heropgewekt

In mijn zoektocht naar een/het Paasgevoel ben ik niet in Ikea terechtgekomen, maar bij de poëzie.

Eerst Gerrit Achterberg:

Opstanding

Sneeuw is in de nacht gekomen, heeft vanmorgen
de kracht om doden op te wekken.
De balken donker, die u borgen,
veranderen in nevelvlekken.

En vrome huiveringen lopen
over uw leden, die zich strekken.
Uw ogen gaan voorzichtig open.
De ramen worden blauwe zerken.

Dan J.W. Schulte Nordholt:

Opstanding

Zeggen ze dat Hij is opgestaan
waarom is de wereld dan dezelfde,
lijdt Hij zelf dan nog in al de zijnen,
sterft Hij dagelijks nog duizend doden,
altijd door zoals het immers is?

Weegt het lijden deze korte tijd
ook niet op tegen de heerlijkheid
die eens komen zal, is duizend jaar
als de dag van gisteren, als een droom,

altijd duurt die boze droom nog voort,
roept het bloed van Abel van de aarde,
wordt de stem in Rama weer gehoord,
altijd weer hetzelfde, Rachel weent
om haar kinderen die niet meer zijn.

En daar blijft mijn ongeloof bij staan,
dat ik net als Thomas twijfel,
enkel in zijn wonden Hem herken.

Maar zij hebben klaarblijkelijk ook moeite met Pasen.

bouw

Ter illustratie van architectuur waarin ik meteen zou willen wonen, een foto van een pand in Enschedé (Roombeek):

uitwerking

Jargon, taal voor insiders bedoeld om buitenstaanders uit te sluiten – ik vind het prachtig. Zoals dit. Het is afkomstig van Tjalling Zondag of/en Hans Overdiep van architectenbureau zofa (modieus geschreven zonder kapitalen en niet alleen in de url: http://www.zofa.nl/) over een recent door hen ontworpen woonwijk.

"Minimale en maximale bebouwingsenvelop"; "opspannen van de bestaande wateras"; "materialisatie van alle woningen"; "gedirigeerd op basis van variaties" – pure poëzie als uit een hermetisch gedicht.

Architectonische uitwerking
Een minimale en maximale bebouwingsenvelop definiëren de noodzakelijke stedenbouwkundige kwaliteit. Belangrijk zijn voldoende hoogte langs de randen van de locatie en het opspannen van de bestaande wateras in oost-west richting.
In programmatische zin wordt verschillend wonen gestimuleerd. Op basis van schematische plattegronden met een ontwerpraster van 7.2 x 7.2 zijn basisvolumes gekoppeld aan bouwkosten. Er is bewust gekozen voor een kubische opbouw, die het uitbreiden en 'zelf ontwerpen' van de eigen woning mogelijk maakt maar tegelijkertijd beheersbaar is. De structuur en architectuur van het gehele project is hiermee gedirigeerd op basis van variaties.
Naast de kubische volumes komt ook de materialisatie van alle woningen voort uit de beoogde onderlinge eenheid. Een plint van donker metselwerk, variërend van heup- tot verdiepingshoogte meandert als een horizontaal lint door het plangebied.

 

‘opgewekt’

Veertig dagen toegeleefd naar deze dag. De opwekking van onze Heere Jezus Christus.

En ik moet zeggen, het was dit jaar een beetje een anticlimax. Ik heb het allemaal meebeleefd: het doven van de Paaskaars op Goede Vrijdag en de ongemakkelijke stilte daarna. Het binnendragen van de brandende, nieuwe Paaskaars in een pikdonkere kerk tijdens de nachtwake, waaraan ieder haar en zijn devotiekaarsje ontstak waardoor langzaam het licht opging.

En vanmorgen een 'feestelijke' Paasdienst. Althans dat was de bedoeling, maar ik heb weinig feest ervaren.

Dat lag aan mij en niet aan de vormgevers van de dienst, waaronder een fraai spelend Koperensemble. En al helemaal niet aan de voorganger ds. S. v.d. Zee. Uit het hoofd [!] en op een by-the-way-achtige wijze hield hij een inspirerend verhaal n.a.v. het Paasevangelie volgens Johannes. Een wijs en nieuw verhaal van een oude en wijze voorganger. Een verhaal dat uitliep op de aloude hymne 'Wees gegroet, gij eersteling der dagen'.

Nu ben ik het Osternoratorium van Bach aan het beluisteren—misschien dat het Paasgevoel dan komt… (Ik kan natuurlijk ook naar Ikea gaan).