Eerst Gerrit Achterberg:
Opstanding
Sneeuw is in de nacht gekomen, heeft vanmorgen
de kracht om doden op te wekken.
De balken donker, die u borgen,
veranderen in nevelvlekken.
En vrome huiveringen lopen
over uw leden, die zich strekken.
Uw ogen gaan voorzichtig open.
De ramen worden blauwe zerken.
Dan J.W. Schulte Nordholt:
Opstanding
Zeggen ze dat Hij is opgestaan
waarom is de wereld dan dezelfde,
lijdt Hij zelf dan nog in al de zijnen,
sterft Hij dagelijks nog duizend doden,
altijd door zoals het immers is?
Weegt het lijden deze korte tijd
ook niet op tegen de heerlijkheid
die eens komen zal, is duizend jaar
als de dag van gisteren, als een droom,
altijd duurt die boze droom nog voort,
roept het bloed van Abel van de aarde,
wordt de stem in Rama weer gehoord,
altijd weer hetzelfde, Rachel weent
om haar kinderen die niet meer zijn.
En daar blijft mijn ongeloof bij staan,
dat ik net als Thomas twijfel,
enkel in zijn wonden Hem herken.
Maar zij hebben klaarblijkelijk ook moeite met Pasen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten