Veertig dagen toegeleefd naar deze dag. De opwekking van onze Heere Jezus Christus.
En ik moet zeggen, het was dit jaar een beetje een anticlimax. Ik heb het allemaal meebeleefd: het doven van de Paaskaars op Goede Vrijdag en de ongemakkelijke stilte daarna. Het binnendragen van de brandende, nieuwe Paaskaars in een pikdonkere kerk tijdens de nachtwake, waaraan ieder haar en zijn devotiekaarsje ontstak waardoor langzaam het licht opging.
En vanmorgen een 'feestelijke' Paasdienst. Althans dat was de bedoeling, maar ik heb weinig feest ervaren.
Dat lag aan mij en niet aan de vormgevers van de dienst, waaronder een fraai spelend Koperensemble. En al helemaal niet aan de voorganger ds. S. v.d. Zee. Uit het hoofd [!] en op een by-the-way-achtige wijze hield hij een inspirerend verhaal n.a.v. het Paasevangelie volgens Johannes. Een wijs en nieuw verhaal van een oude en wijze voorganger. Een verhaal dat uitliep op de aloude hymne 'Wees gegroet, gij eersteling der dagen'.
Nu ben ik het Osternoratorium van Bach aan het beluisteren—misschien dat het Paasgevoel dan komt… (Ik kan natuurlijk ook naar Ikea gaan).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten