[Namaak 'natuur' bij mij in de buurt]Wat ik bedacht sinds de lente is uitgebroken: dat ik ook vanaf mijn balkon geen uitzicht heb op natuur. Ik zie wel bomen en struiken en wat verdwaalde narcissen, maar die staan tussen huizen en gebouwen “die flat heten maar hoog en onontkoombaar zijn” (zoals ik ooit dichtte).
Mijn natuurbeleving wordt ook niet echt gevoed wanneer ik voor m’n werk langs de bochten van de Vecht heen & weer ga. Dat is mooi fietsen, maar doorheen cultuurlandschap. Alleen de luchten zijn natuurlijk, hoewel vliegmasjiens de boel vervuilen en onzichtbare uitlaatgassen. Maar al fietsend moet ik niet te veel naar de lucht kijken, anders beland ik in de sloot of erger.
Alleen als ik bij regen of/en wind voor mijn woon-werkverkeer de bus neem zou ik van de lucht kunnen genieten, ware het niet dat die uit de aard der zaak egaal grijs & grauw is.
Misschien dat ik daarom zo onder de indruk ben van het gulle landschap van Gulpen e.o. (Z. Limburg). Met al de akkers is dat ook geen ‘echte’ natuur, maar door de bosschages, meanderende beken & stromen en de hoog/laag verschillen en een enkele boerenhofstede doet het geheel natuurlijker aan.
Ik heb ooit vijf jaren in Gebrook geleefd (Hoensbroek, voor mensen van boven de grote rivieren) en sindsdien word ik verteerd door heimwee. En dat wee is na het weekend dat ik onlangs doorbracht in het Limburgse zo hevig geworden dat het bijna pijn doet.
Ik ben een geboren & getogen allochtone Tukker en ik kom nog regelmatig (maar veel te weinig volgens mijn ouders) in Twente, maar ik heb er geen heimwee naar, hoewel het Twentse landschap rond Denekamp/Ootmarsum dezelfde kenmerken vertoont als boven beschreven over Limburg.
Wat zal dat nou zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten