Tot voor kort dook zij steevast op als ik MS-Uitkijk of MS-Woord opende: ‘Moeder Natuur’, de Kantoor-assistent van Ome Bill (Gates) in de vorm van een beweeglijk wereldbolletje. Ik had ook een poesje, Lynks, kunnen kiezen of een hondje, Snuffel; Merlijn, een wizard; De Stip (spreekt voor zich) of F1, het robotje.
En natuurlijk het paperclipje dat sinds Microsoftheugenis bestaat en bij XP ineens een naam heeft, Clippit.
Ik grijp het begin van dit jaar aan om assistentloos door het leven te gaan. D.w.z. als ik aan de computer zit. Daarnaast blijf ik graag gebruik maken van de expertise, levenservaring, inzichten en het oordeelsvermogen van derden. Na ± 20 jaar computergebruik moet ik toch eens zonder hulp en advies kunnen.
Het voelt aan als een bevrijding, het individu dat voortaan op eigen benen staat, zelf heften in handen neemt en zijn eigen weg kiest, niet gehinderd door gevraagde en ongevraagde raadgevingen.
Maar mijn personal computer is wat minder persoonlijk geworden. Het geanimeerde globetje rechtsboven in het scherm, maakte het computergebruik – toch een eenzame bezigheid – iets vriendelijker.
De stem van HAL blijft weerklinken, i.p.v. de bliepjes en riedeltjes die XP standaard levert, bijvoorbeeld wanneer ik de pc opstart en afsluit (“This conversation can serve no purpose anymore, goodbye”) of een ‘fatale fout’ bega (“It’s puzzling, I don’t think I have seen anything quite like this before”). XP, of ik, begaat nogal eens zo'n fout. HAL’s rustige stem begeleidt me al sinds Microsoft95 en is ooit op m’n computer gezet door de USAmerikaanse Stan, toendertijd woonachtig in Zürich, Zwitserland. Maar dat is een te lang verhaal om hier uit te leggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten