600

Zeshonderd jaar geleden: 

Drei Päpste, die gleichzeitig den Anspruch auf den Stuhl Petri erhoben, eine geteilte Christenheit, Konflikte in ganz Europa – aus diesen Gründen kamen zwischen 1414 und 1418 in der Bischofsstadt Konstanz geistliche und weltliche Würdenträger zum Konstanzer Konzil zusammen.

Der Chronist Richental zählte über 70.000 Besucher. Die Zahl der tatsächlich Anwesenden mag geringer gewesen sein, dennoch vollbrachten die Konstanzer mit der Versorgung ihrer Gäste eine logistische Meisterleistung.

Drei Ziele setze sich die Kirche, wovon sie mit der Wahl von Papst Martin V. nur eines, die Beendigung des Schismas erreichte.

Nötige Reformen der Kirche wurden vertagt. Die Todesurteile gegen Jan Hus und Hieronymus von Prag zählen zu den Auslösern der Hussitenkriege, die im 15. Jahrhundert Europa verunsicherten.

Neben den theologischen Aspekten spielte auch das politische Geschehen auf dem Konzil eine wichtige Rolle. Die in Konstanz anwesenden weltlichen Herrscher fällten weitreichende Entscheidungen, die Europa bis heute prägen. Zugleich entwickelte sich Konstanz zu einer Drehscheibe des Wissens: Professoren und Magister, Künstler und Kaufleute sorgten für einen regen Austausch von Liedern und anderen Impulsen. 

Hieronder een sfeerbeeld van de situatie ter plekke:

troonrede 2014

Vandaag heb ik  achterstallig de Troonrede 2014 bekeken, via Internet. Dus nadat ik pagina’s analyses, commentaren, kritieken en loftuitingen in Trouw had gelezen. Het was prettig luisteren naar ZM—hij kan zijn dochters vast prachtig voorlezen—maar ik ben nog niet gewend aan Willem-Alexander als vorst. Ik vind hem nog steeds te jeugdig, te speels. Net zoals ik Rutte een kwajongen vind.

Ik wil blijkbaar een vader (of moeder)figuur als leider. Iemand als Wim Kok, met wie ik het uit principe oneens was, maar die ik wel kon vertrouwen. Hij straalde ervaring en wijsheid uit, alsof hij veel had gezien en meegemaakt. En hij leek er te zijn voor álle Nederlanders. Van Kok als minister-president had ik de indruk dat-ie zelf de afwas deed en ’s morgens z’n broodtrommeltje vulde (twee bruine boterhammen met kaas en twee met ham).

Het beeld dat ik van Rutte heb is dat van een bankmanager die tussen de middag uit lunchen gaat en zijn overhemden laat strijken door de au-pair. Om de verschillen tussen de twee te schilderen: Kok is een 55-jarige  WW-er die van reïntegratie-medewerker Rutte te horen krijgt dat hij meer zijn netwerk moet aanspreken en proactief kansen moet grijpen. Rutte lijkt nog nooit problemen gehad te hebben met het afbetalen van de hypotheek. Rutte heeft, schijnt mij, nog nooit krap gezeten aan het eind van de maand, terwijl er nog een tandartsrekening ligt. 

Kortom, ik wil meer grijze haren bij Rutte en groeven in het gelaat. 

fotoweek

Het is Fotoweek 2014 vinden BankGiroloterij, Hema, Calumet Workshops en Mitsubishi Electric. Oh ja en FOAM. De laatste is het Nederlands Fotomuseum. Maar waarom de sponsoren de Fotoweek sponseren is mij onduidelijk. Waarom wil een loterij-bedrijf mij aan het fotograferen zetten? Vergroot ik daarmee mijn kansen? En Mitsubishi maakt automobielen geen fotocamera's. 

Hierbij mijn bijdrage aan de Fotoweek:

resultaat

Trouw heeft het als ochtendkrant moeilijk de dag na de raadsverkiezingen. Want om 00.00u zijn misschien de helft van de uitslagen bekend en toch wil ik als lezer bij m’n ontbijt (koffie en Brinta) lezen of Femke Goedendorp voldoende kiezers heeft getrokken voor een zetel. Goedendorp, daar gaat het toch om de komende vier jaar.

Maar om 12 uur ’s nachts moet de krant naar de drukker en dus moet de redactie op grond van zeer voorlopige uitslagen kond doen van dalers en stijgers en dat duiden. 

“D66 de winnaar, de PvdA verliest drie grote steden” opende Trouw donderdagmorgen, met daarbij een kleurenfoto van een ‘opgetogen’ Pechtold. Over Femke Goedendorp werd verder niets gemeld; ik vermoed dat zij ook opgetogen was.

Maar nu iets raadselachtigs. Ik woon in midden des lands en ging die donderdag met mijn Trouw per trein naar oosten des lands. Mijn ouders die daar wonen, lezen die krant natuurlijk ook, maar de kop van hun exemplaar riep: “PvdA verliest van D66, PVV, Leefbaar”. Met daarbij een foto van een blije Joost Eerdmans, lijsttrekker van Leefbaar Rotterdam, geflankeerd door een peroxide -blonde dame.* Terzijde, De Telegraaf roeptoeterde over de volle breedte van de voorpagina: “PvdA ontredderd”.

Drie mededelingen over de uitkomst van de gemeenteraadsverkiezingen, drie samenvattingen van de stand der zaken om 23.50u van woensdag toen nog overal in Nederland commissies met hun saaie en tijdrovende telwerk bezig waren.

Raadselachtig is dat er blijkbaar verschillende Trouw-en circuleren op een gegeven dag. Ik las mijn Trouw om 7.00u, de variant las ik om 10.45u in Twenthe. Alleen de voorpagina was anders, de rest van beide kranten was hetzelfde. Hoe zit dat? Past Trouw het nieuws aan voor verschillende regio’s in Nederland? Trouw is toch een landelijke krant? Is dit desinformatie? Wordt hier met behulp van Big Data het nieuws gepersonaliseerd, afgestemd op mijn profiel? Of is er sprake van ruzie en partijschappen op de redactie, zodat achter elkaars rug om verschillende kranten worden gedrukt?

Eén boodschap wordt overgebracht (de lokale D66 heeft landelijk meer kiezers getrokken dan de PvdA ter plaatse), maar de verwoording van die boodschap is anders en daarmee ook het gevoel dat wordt opgeroepen. ‘D66 de winnaar’ klinkt anders dan ‘PvdA verliest van D66’. Om over ‘PvdA ontredderd’ maar te zwijgen (daarbij beeldt De Telegraaf de PvdA-roos ondersteboven af, of was dat een zetfout?).

Raadselachtig, die verschillende versies van dezelfde krant op één dag.

Overigens, Femke Goedendorp heeft samen met vijf kompanen de meeste zetels behaald in mijn gemeente. Eén meer dan de VVD en vier meer dan de PvdA. Gefeliciteerd! 

* Wat hebben dergelijke partijen toch met geblondeerd haar? 

vast

„Voor al Uw goede gaven, Heer, zij U de dank en eer.” Dat rijmpje bij wijze van dankgebed voor de maaltijd zeg ik dagelijks wanneer ik bijvoorbeeld mijn zelfgebreide  spaghetti-carbonara ga nuttigen. Maar niet deze veertig dagen want het is vasten.

Om straks met Pasen in een welgemeend en diepdoorvoeld gejubel uit te kunnen barsten, ontzeg ik mijzelf  heerlijkheden als chocolade en dus ook vlees. Vasten is een vrijwillig niet- of minder consumeren van wat je lekker vindt. Je begint er mee op Aswoensdag en gaat er mee door tot Pasen. Door te vasten beleef je het lijden van Christus mee, vooral wanneer je het combineert met  het lezen van religieuze teksten. Ik lees dagelijks een gedeelte van het Evangelie volgens Marcus. De vasten mag je op zondagen ’breken’, want dat is de dag waarop je de Opstanding viert. Dan geniet ik van een reep chocola. Dat heeft verder weinig te maken met de Verrijzenis, maar is wel lekker.

Vasten is meer dan niet of minder eten. Het is vooral een tijd van dankbaarheid. Door te vasten besef je je rijkdom beter. Vasten is ook een oefening in afhankelijkheid van God. Het doet je beseffen hoe veel of weinig je eigenlijk maar nodig hebt om in leven te blijven. Vasten moet leiden tot verdieping van inzicht, tot een beter inzicht van jezelf, je plaats en rol in de wereld en tot een beter inzicht in onrecht dichtbij of veraf. Vasten drukt bereidheid tot inkeer en omkeer uit, solidariteit met hen die lijden, maar ook de bereidheid er wat aan / tegen te doen. Maar vasten is nooit een verdienste, alsof je daarmee de hemel zou kunnen verdienen. Vasten is ook een test: hou ik het vol, hoe groot is mijn wilskracht? Het is een oefening in discipline, soberheid en in het uitstellen van onmiddellijke behoeftenbevrediging.

Dat is de theorie. Maar ik voel dat ik maar relatief kleine ’offers’ breng. Vlees eet ik sowieso niet dagelijks en ik consumeer dan wel geen BonBonBloc, maar ik eet wel koekjes. En ik blijf deze dagen roken, muziek luisteren, tv kijken.  Moet ik daarmee ook niet minderen? Was vrijdag niet visdag? 

[Het plaatje, gestolen van het internet, is van Erwin Olaf die niet bekend staat om zijn soberheid]. 

nat

Ik woon vierhoog dus ik krijg niet meteen natte voeten wanneer de waterwegen hier vlakbij over de dijk klotsen, maar dat is dan ook mijn enige troost. Vandaag in Trouw een alarmerend bericht over waterbeheer in Nederland. Moet Z.M. Willem-Alexander hier niet onmiddellijk ingrijpen? Hij is toch de Waterman van de Wereld?

big

De Partij van de Arbeid bezorgde mij een exemplaar van een ‘eenmalig PvdA-magazine voor de verkiezingen van 19 maart’: 12 KERNEN. Vijftien pagina’s PvdA-propaganda op hoogglans papier. Chic, een soort micro-glossy. Met een prijsvraag (Politieke Kennisquiz), maar of en zo ja, wèlke prijs je kunt winnen waneer je de juiste oplossing inzendt (vóór 19 maart), wordt niet gezegd. Een levenslang PvdA-lidmaatschap? Een wethouders-post?

Ik meen dat het 19 maart om de gemeenteraadsverkiezingen gaat. Maar ⅔ van het magazine is gewijd aan achtereenvolgens: Jeroen Dijsselbloem (minister), Erik van Muiswinkel (cabaretier) vs. Diederik Samson (Tweede Kamer), Tanja Jadnanansing (Tweede Kamer), zorg in Venlo (niet de gemeente waar ik woon), een stel met een starterslening voor een woning in Leidsche Rijn (alweer niet de gemeente waar ik woon).

Het is interessant om te lezen hoe de gemeente van Venlo de nieuwe zorg en hulpverlening van zijn burgers georganiseerd heeft (’Een wild, maar ook eenvoudig gedachte-experiment’), maar of de PvdA het net zo wil gaan doen in mijn gemeente, wordt niet gemeld.

Wel ik weet nu, dankzij 12 KERNEN, dat Jeroen Dijsselbloem, onze Minister van Financiën, thuis twee biggetjes heeft rondhuppelen. Biggetjes. „Ze zijn ongelooflijk energiek, sociaal, brutaal. Kortom, leuk”, volgens Dijsselbloem. Is dat misschien de hoofdprijs van de Politieke Kennisquiz, een biggetje?