belevend

Het mag, nee: het moet per september 2012. Lekker scheuren met je leasebak voor een ‘betere beleving’. Minister Schultz van Haegen (van Infrastructuur & Milieu, maar vooral van de Auto) meldt vandaag:

130 kilometer per uur wordt norm
De maximumsnelheid op autosnelwegen gaat naar 130 kilometer per uur. Alleen waar dat niet kan, bijvoorbeeld vanwege de veiligheid, geldt een lager maximum. De nieuwe maximumsnelheid wordt 1 september 2012 van kracht. “130 wordt de nieuwe norm; harder rijden waar het kan en langzamer waar het moet”, aldus de minister. “Met de verhoging kunnen we onze bestaande infrastructuur beter benutten en voldoen we aan een maatschappelijke vraag. Je bent sneller op de plek van bestemming en het sluit ook beter aan bij de beleving van de weggebruiker.” […] Om de verhoging van de maximum snelheid mogelijk te maken trekt de minister €132 miljoen uit en wordt circa €50 miljoen eerder geïnvesteerd. Het gaat daarbij onder andere om investeringen in extra schermen voor de luchtkwaliteit en nieuwe verkeersborden bij wegen waar niet de gehele dag 130 kilometer per uur kan worden gereden. Investeringen voor geluid (bijvoorbeeld geluidschermen en Zoab), worden eerder gedaan zodat ook op de langere termijn binnen de afgesproken geluidsplafonds wordt gebleven.

De regering bezuinigt op ongeveer alles, maar voor hard rijden wordt extra geld uitgetrokken. En waarom? ‘De beleving van de weggebruiker’. Ineens houdt Rutte & Co rekening met hoe we hun maatregelen ‘beleven’. Daarmee gaat Rutte & Co in op een 'maatschappelijke vraag'. De maatschappelijke vragen van de houders van een PGB, kunstenmakers, WAO-ers e.v.a. dan? Terwijl toch bekend is dat 120 km/u slechts een paar minuten tijdswinst oplevert. Je zult maar aan de A2 wonen… Maar de beleving van fijnstof en herrie is blijkbaar van ondergeschikt belang. 

mits

De laatste dagen samenvattend kom ik tot de slotsom dat ‘politiek’ niet meer wordt gedaan in/op/rond Het Binnenhof, maar via Twitter en Pauw & Witteman.

Ik vind dat niet goed. 

De mist wordt erdoor vergroot. 

B'more

Bijgaand en bovenstaand een schermafdruk van de ‘home’ pagina van de internet-versie van een USAmerikaanse krant, de Baltimore Sun (“Light for All”).

Baltimore. Ik ken de havenstad in de staat Maryland (hoofdstad van de VSA, 1776–1777) alleen van Randy Newman (WWW leert dat ook Lyle Lovett, Counting Crows, Bobby Bare en nog zo wat, liederen maakten met Baltimore).

Ook weer dankzij WWW, meer specifiek Jimmy Wales, weet ik dat,

Baltimore reported 223 homicides in 2010, the lowest count since a peak of 353 in 1993. This has been part of a general trend in all violent crimes for the city, which have declined from 21,799 in 1993 to 9,316 in 2010. Even with stark population decline taken into account — Baltimore went from 732,968 residents in 1993 to just 620,961 in 2010 — the drop in violent crime was significant, falling from 3.0 incidents per 100 residents to 1.6 incidents per 100 residents. Baltimore’s level of violent crime is still much higher than the national average, however. In 2009, a total of 1,318,398 violent crimes were reported nationwide across the United States, equivalent to a rate of just 0.4 incidents per 100 people.

Dat verklaart des stads bijnaam: ‘Mobcity’ en waarom The Wire er is opgenomen. En het beantwoordt mijn vraag waarom de grootste krant van de stad een speciale tab ‘crime’ heeft op de thuis-pagina van hun website (tussen de overlijdensberichten en politiek).  

blijven kijken

Quarakter naar somberte neigend zoek ik opwekkendheden in de dagelijkse omgeving waardoorheen ik me beweeg op weg naar daar en hier (v.v.).

Zo bevond ik me gisternacht rond 23:23u op het viaduct over de tot 2 x 5 rijlanen uitgesmeerde A2 ter hoogte van Vleuten. (Dat stuk snelweg tussen Holendrecht en Ouderrijn is blijkens het filmpje vooral bedoeld voor laagvliegende hefschroefvliegtuigen).

(Wist ú dat… de A2 tussen Amsterdam en Utrecht de route van de E35 volgt, die daarna overgaat in de E25? De A2 daarmee het begin is van de Route du Soleil naar het zuiden? Dat de ingenieuren van Rijkswaterstraat blijkbaar tijd hebben Triviant te spelen?).

Ik stond daar niet om voor hand vallende bedoelingen (trouwens, over de hele lengte van de brug is links en rechts een 4 meter hoog metalen gaaswerk aangebracht —voor je daar overheen bent…), maar vanwege de feeërieke illuminatie van tientallen rode achterlichtjes die in hoog tempo (max. 100 km/u, al willen blij-dat-ik-rijers nog harder) onder me door en van me vandaan glijden.

Dat is namelijk een mooi gezicht, opgenomen in het autoverkeersgeraas, starend naar eindeloos bewegende rode lichtjes die in het niets oplossen. Wanneer ik mijn bril afzet worden het roodfonkelende diamantjes. Het is een zinsbegoochelende door gezichtsvernauwing blikverruimende ervaring om daar zo’n vijftien minuten staan te staren.

Iemand zou van dit lichtorgel een filmpje op YouTube moeten zetten op een muzikaal bedje van Tiësto. Daar zou ik dan lekker warm thuis voor de pc uren naar blijven kijken.

 

pover

Ik heb niets met sport, laat staan voetbal, maar ik kan oprecht genieten van de taal waarin e.e.a. verpakt wordt. Zie dit fragment van TeleTekst.* (klik aan om uit te vouwen)

*dat dat nog bestaat…

pap

We lusten er hier wel pap* van, van mooie ik-wil-er-ook-één dingen, ook en misschien wel juist als je ze nooit gemist en goedbeschouwd niet nodig hebt om een volwaardig of/en gelukkig bestaan te leiden.

Dit koffie/T-schepje gebruik ik maar voor de helft want ik drink 2¾ maal per jaar T (maximaal). Maar ik vind dit duo-lepeltje zo mooi dat ik het recentelijk heb aangeschaft. Vloeiende ‘natuurlijke’ vormen als gestolde ijzererts. Het heet de “utilo” en komt van de Duitse firma Blomus die allerhande handige overbodige overprijzige overgestyleerde huishoudelijke hebbedingen in de aanbieding heeft (+ irriterende “new age” loungemuziekdiaree op de netstek).

* zeg maar: roomyoghurt.

frisch

Vandaag ga ik mij herinneren hoe mijn Tante Magteld (met een ‘g’ want haar ouders waren geen aanstellers) mij op een warme zondagochtend in juli 1968, in de NH kerk van Middelburg, opgefrist heeft met een uit een Boldoot-flesje besprenkeld schoon, zorgvuldig gestreken en gevouwen zakdoekje (met in elk hoekje een fijngeborduurd roosje).  

[Ik ken/heb geen Tante Magteld (ook niet met ‘ch’) en ik ben nog nooit in Middelburg geweest. Ik heb vandaag een flesje 4711 gekocht uit een raar soort nostalgie, vandaar. Boldoot associëer ik nog meer dan dat ‘Echt Kölnisch Wasser’ met lang vervlogen tijden toen Boldoot al ouderwets was.]

Hier hoort ‘Perfume’ bij van Sparks (van Hello Young Lovers, 2006)

puur

In hun reclame-uitingen op tv doen ze heel hard hun best op een ‘authentieke’ Zuid-Duitse/Oostenrijkse/Zwitserse alpenwei uitstraling, maar Almhof zit in Veenendaal en is waarschijnlijk van Unilever of van Friesche Vlag-Campina of een hedge fund op de Kaaimaneilanden.

De lekkerbek in mij geniet met volle teugen van ‘Almhof milde roomyoghurt’ eender welke smaakvariant: Citroen, Aardbei, Spaanse sinaasappel. Maar niet de versie met (Griekse!) honing en walnoten want die stukjes plakken onaangenaam tussen mijn namaakgebit en mijn gehemelte.

Almhof tettert op de verpakking dat hun yoghurt producten geen kunstmatige aroma’s, geen kunstmatige kleurstoffen en geen conserveringsmiddelen bevatten.

Maar van de EU moeten ze vertellen wat de ingrediënten zijn en dan lees ik dat roomyoghurt Citroen ‘aroma’ bevat en ‘kleurende kurkuma-extract’. In roomyoghurt Aardbei zit rode-bietensap en ‘natuurlijk aroma’.  Roomyoghurt Spaanse sinaasappel heeft wortel- en paprikaconcentraat en sinaasappelaroma.

Plus vanzelfsprekend ‘milde yoghurt’, room, suiker (wat het zo verslavend lekker maakt) en aardbeien (dan wel sinaasappel of citroen).

Maar waarom moet er ‘kleurende kurkuma-extract’ in citroen-yoghurt? Idem bietensap in aardbei-yoghurt, dito wortel en paprika in sinaasappel-yoghurt. Kan Almhof mij uitleggen wat daar ‘natuurlijk’ en niet-kunstmatig aan is? 

nog te bouwen

Citaat:

Het visualiseren, dat is het foto-realistisch weergeven van gebouwen die nog gebouwd moeten worden, behoort tot de hoofdtaak van aArtVisuals.

En zo ziet dat er dan uit (aanklikken om uit vergroten):

Misschien komt het omdat ik nu een Henning Mankell thriller aan het lezen ben, maar ik vind dit een heel geheimzinnig beeld. Wat gebeurt hier allemaal? Of wat is er gebeurd? Of wat staat er te gebeuren? Waarom staat die elegant geklede vrouw buiten op het terras te grijnzen. En wat stopt die man in zijn borstzakje of haalt hij er uit: een wapen, z’n rijbewijs, geld, zijn bril, een doekje om vingerafdrukken uit te wissen? En die auto — is die gestolen, is het een vluchtwagen, een leasebak van de buurvrouw, een politiewagen in burger?

Spannend.

Overigens vind ik het ‘fotorealistische’ van aArt een beetje tegenvallen: het meubilair en wat er op ligt/staat lijkt een beetje te zweven. Maar dat maakt het hele plaatje nóg geheimzinniger, als een still uit een aflevering van Doctor Who, waarin een Alien de zwaartekracht voor een deel heeft opgeheven.

Zie ook: beeldig.