Ik vakanteer deze weken door op de kat van mijn zus te passen (eigenlijk is het een poes, maar ‘op de poes van mijn zus passen’ doet teveel aan kuisheidsgordels of/en eerwraak denken). De kat verzorgen kan het beste door in haar huis te verblijven, kilometers verwijderd van mijn eigen woonstee.
Ik ben nu dus uit logeren in V. terwijl zus met manlief het IJsselmeer rondfietst. Mooie omgeving, polder en zee, Middeleeuwse stad. Een lekker groot huis met trappen, volle boekenkasten, overmaat aan CD's (waaronder alles, maar dan ook alles van Chris deBurgh).
Onderwijl past thuis de buurman op mijn planten. Zo houden we elkaar bezig.
Maar het gaat me niet makkelijk af. Ik probeer uit te slapen door laat naar bed te gaan, maar ik ben ’s morgens toch steeds rond achten klaarwakker en ga er dan maar uit.
Mijn dagelijkse werk (waardoor ik vakantiedagen kan opnemen) is huishoudelijk werk en ik kan de neiging om stof af te nemen ternauwerrnood onderdrukken. En stof is ruim voorhanden (sorry, zus).
Er komen elke dag 3 (zegge: drie) couranten in dit huis, daarmee ben ik wel een ochtend zoet. Het leesboek boeit uitermate, ondanks het verhaal (over de wederwaardigheden van een Irakese vluchteling op weg naar Engeland).
Er zijn ruim films op DVD voorhanden en ook op TV. De complete eerste serie (na de wedederopstanding) van Doctor Who heb ik nu bekeken. Eccleston is een fantastische Doctor.
Maar steeds heb ik last van het gevoel dat ik toch ‘iets moet doen’. Iets cultureels, fietsen, wandelen.
Waarom kan ik niet lanterfanten, luieren, niets-doen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten