waar

Waar waren we gebleven?

Bono van U2 die hartverscheurend zingt “At the moment of surrender/of vision over visibility” terwijl de depressie opspeelt en ik geplaagd wordt door migraine.

Depressieve klachten heb ik nu al een tijd. Ik slik er pillen tegen, waardoor ik redelijk tot goed voldoe aan mijn plichten als werknemer, maar persoonlijk zit ik momenteel in een dal.

Dat uit zich door teveel tv-kijken, laat (héél laat) naar bed, terwijl de wekker op 07.00u staat en ik dus ’s middags bij thuiskomst meteen naar bed ga, luisterend naar muziek in slaap val, uit niet na te vertellen dromen beklemd en transpirerend ontwaak en de rest van de avond/nacht met de tv aan en melancholieke muziek op voor de pc zit en teksten van het interweb neerlaadt die ik vervolgens m.b.v. Word© aan mijn eigen typografische voorkeuren aanpas.

En dan heeft BBC altijd wel een nachtfilm en ga ik om 02.30u naar bed, val in slaap met Radio M-Utrecht (93.1 FM), om 07.00u gewekt te worden met veel te vrolijke stemmen die voorlezen wat er die ochtend in de kranten staat (over luie radio gesproken).

Dat is het momenteel. Daar komt de stille woede bij over Coldplay. Hun nieuwe single staat alleen in een instrumentale versie op hun laatste cd. Ik word dus door deze miljonairs min of meer gedwongen dat nummer alsnog apart aan te schaffen, wat ik een aantasting vind van mijn rechten als consument. En nee, met mijn analoge telefoon-internetverbinding ga ik dat nummer niet neerladen van het WWW. Trouwens raadt Coldplay of/en hun platenmaatschappij dat af.