Schrijven per pen doe ik niet zoveel meer.
In mijn agenda, ja, en in mijn ‘logboek’. Dat is een dik schrift met harde omslag waarin ik noteer wat ik niet mag/moet vergeten en waar ik vervolgens te weinig inkijk.
Maar verder start ik de laptop op en teken ik aan d.m.v. Wordpad of Word. Met tien vingers en 'blind'. (Office07 heeft ook zoiets als OneNote, een virtueel notitieblok, maar dat ben ik pas sinds kort aan het ontdekken.)
Terwijl ik toch beschik over een fraaie roestvrijstalen vulpen.
"Studio, Modell 065. Füllhalter aus rostfreiem Edelstahl, strichmattiert. Mit Patronenfüllsystem mit Großraum-Tintenpatrone (umrüstbar für Konverter Z 26). Stahlfeder, poliert."Hannes Wettstein (1958-2008) designde dit model voor de Duitse firma Lamy.
Een rijk bezit.
Onderlaatst wilde ik een tekst verzenden (per TNT) en daar moest een toelichting bij, een kattebelletje zoals dat v/h heette. Ik nam mijn Lamy Füllhalter ter hand. Al na drie, vier regels schrijven kreeg ik lichte schrijfkramp. En na beëindiging van een A4-tje deed mijn hele onderarm zeer.
Is dit het begin van een nieuwe stap in de menselijke evolutie? Kan de generatie na mij (en die daarna) nog wel schrijven? Of schrompelen zes vingers af en houdt de homo sapiens twee superflexibele duimen over om mee te sms-en + twee wijsvingers voor alle andere "schriftelijke" correspondentie op zijn iPad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten