vla

Nostalgie is herinnering met de pijn eruit verwijderd, las ik ooit.

Dit weekend heb ik me ongeneerd overgegeven aan nostalgische gevoelens toen ik na twee jaar weer eens in het Zuidelijkste Zuiden des Lands was.

Steeds als ik voorbij ’s-Hertogenbosch Limburg binnenga is er een gevoel van thuiskomen en ik ben niet eens geboren of/en getogen in die streken.

Vijf à zes jaren heb ik er gewoond en gewerkt en heb ik er hoogte- en dieptepunten beleefd. En die highs & lows zaten ’m niet persé in de geologie van Limburg.

Misschien vanwege de emotioneel ingrijpende gebeurtenissen (zowel positieve als negatieve), die ik in de Oostelijke Mijnstreek beleefde dat ik heimwee naar het Limburgse heb.

Of is het gewoon omdat de Krosjele (of Kroezjele, Kroesels, Kroonsjele) Vla (’vlaai’ in het Hollands) er vandaan komt. Die vlaai van kruisbessen welke de lekkerste is van alle vlaaien, maar al jaren niet meer te bestellen via MultiVlaai.