toegangsdeur

Volgens het Wikipedium:

Der Hoher Kasten liegt mit 1'795 m auf der Kantonsgrenze zwischen St. Gallen und Kanton Appenzell Innerrhoden in der Schweiz und ist Teil des Alpsteins als Bergmassiv. Anteil haben die Gemeinden Altstätten und Rüte, die Gemeinde Sennwald reicht bis unter den Gipfelaufbau. Über dem St. Galler Rheintal gelegen, bildet der Hoher Kasten das Eingangstor in die Schweizer Alpen. Der markante Berggipfel wird seit 1964 von der Appenzeller Seite her mit einer Luftseilbahn erschlossen. Sie benötigt 8 Minuten, um die 871 m Höhendifferenz ab Brülisau zu überwinden.

Ik was daar, waarvan foto's getuigen. Maar welke opname van het stukje Appenzellerland geeft de werkelijkheid beter weer, deze met mij erin of die zonder mijn storende aanwezigheid?

Ik hoor er eigenlijk niet, want ik woon en werk hier in Nederland. Ik denk dus dat de foto aan het begin van dit bericht het beste een moment samenvat van de omgeving van Hoher Kasten.

divers

 

Dat was me even ontschoten: het jaar 2010 is door de Verenigde Naties uitgeroepen tot Internationaal Jaar van de Biodiversiteit. Bezorgdheid over het snelle tempo waarmee planten- en diersoorten verdwijnen als gevolg van menselijk handelen was de reden. 

Ik heb er nix van gemerkt of over gelezen, maar dat kan mijn onachtzaamheid zijn. Ik ga ervan uit dat na zo’n Internationaal Jaar de biodiversiteit is toegenomen en planten- en diersoorten gerust kunnen gaan slapen.

Het logo is mooi. Maar dat silhouet van man-met-kind hoort er niet bij. Ik meende dat nu juist niet de mens één van de diersoorten is die in snel tempo verdwijnen. Homo sapiens is bij uitstek de veroorzaker van de afnemende biodiversiteit, toch? Of wordt bedoeld dat steeds minder Friezen Fries spreken of dat over de hele wereld naar Pop Idol wordt gekeken?

stad en land

Ik ben het helemaal eens met het hoofdredactioneel commentaar van 20 juli 2011 in Town & Country (news from the Upper Perkiomen Valley and Nearby Regions of Berks, Bucks, and Lehigh Counties):

For the past few years, residents and travelers of Upper Salford Township bore the brunt of most of the bridge construction work in our readership area, and the resulting headaches from the detours that accompanied the work. The bridge pains are now moving into Upper Hanover Township as well.

As of yesterday, the bridge over the Perkiomen Creek on Palm Hill Road closed for some badly needed repairs. Officials expect that bridge to be closed until sometime in November.

While the weight limit of most emergency vehicles traveling from the south will not allow them to cross over the Perkiomen at the bridge on Peevy Road to get to the Palm Hill area, it’s only a short ride from Palm Hill Road to Tollgate Road then onto Lesher Mill Road to backtrack to the west side of the creek.

Next week the bridge over the Macoby Creek on East Buck Road will close down until sometime in October. Detours will be in place by then but you can bet that unsuspecting motorists who use Geryville Pike and East Buck Road to bypass the intersection of Routes 29, 663 and Fourth Street in Pennsburg, will ignore the warnings and stop only when they see the missing span. They will then find that shortcut to be a little longer when they’re forced to travel south on Frye Road and west on James Road in order to head back to Route 29.

Hopefully these drivers who commit the folly of ignoring the detour will have the common sense to drive safely before they become a nuisance to the residents of Frye Road or a danger to those attending St. Paul’s Church or Upper Perk Childcare Center.

The real headache for Upper Hanover Township travelers could come next year if PennDOT, as they proposed, closes two Gravel Pike (Route 29) bridges at the same time in order to replace and repair the spans over the Hosensack and a tributary of the Perkiomen Creek.

Crossing over a tributary of the Perkiomen Creek, the northernmost bridge on Gravel Pike in Upper Hanover Township is located between Station Road and Stauffer Road. Situated just a half mile to the south of Station Road is the bridge over the Hosensack Creek on Gravel Pike.

Closing both bridges at the same time would cutoff traffic at Water Street to the south and Tollgate Road to the north, all but isolating the village of Palm. Alternate routes in that scenario are not only cumbersome and inconvenient but add distance and time to getting in and out of the small village.

This newspaper supports the efforts by Upper Hanover Township officials and neighboring municipal leaders to keep both bridges from closing completely at the same time.

Commerce, convenience, and most of all, safety, will be the victims if PennDOT fails to consider the request of local officials. Detours will force emergency vehicles several miles out of their normal route of travel. Low overhead railroad bridges, one-lane roads and spans limited by vehicle weight will challenge the navigational software of even the best GPS unit.

Yes, it will probably add more time to the construction schedule and increase costs for the project, but what price can you put on the ability of an emergency vehicle to reach those in need in a timely yet safe manner.

En ik wil niet eens weten waar Upper Salford ligt of de Hosensack Creek. 

euro

Ik voel mee met Rutte. Dat hele Eurogebeuren is ook niet makkelijk. Daarom een verhelderend schema. Nu nog het juiste land bij elke vlag aanwijzen.

En om alles in het juiste perspectief te zetten, de relatieve grootte van (West-)Europa afgezet tegen Brazilië, op een kaart in een oude reisgids.

Plaatjes gestolen van het interweb (kijk uit naar Frank Jacobs).

fostering

Oh, had ik de CD "Torches" van Foster The People al in juni gehad, dan was ik deze verlepte zomer heel wat opgewekter door gekomen.

Helena Beat by Foster The People

dood

Tijdens mijn afwezigheid is de aardbeiplant een nare dood gestorven door watergebrek. Die stond op het balkon.

De huisplanten zijn goed verzorgd door het buurmens, maar zij heeft niet verder gekeken dan de huiskamer. Daartoe had ik haar ook geen instructie gegeven. Ik meende dat met de verwachting van een herfstige zomer de balkonplant voldoende water zou krijgen. Eerlijk gezegd was ik vergeten dat de interim watergeefster ook de aardbeiplant moest gedenken.

De aanblik van het uitgedroogde, slap over de rand van de pot hangende lijkje gaf me het gevoel een moordenaar te zijn, of in elk geval doodslager.

Ik ben geen tuinier; blij dat ik vierhoog in een flat woon, maar het op Koninginnedag voor 1 euro aangeschafte plantestekje was door mijn aandacht, zon, krachtvoer en bewatering uitgegroeid tot een rijke oogst belovende aardbeiplant, geheel tegen mijn verwachting in.

De plant kreeg allerlei uitlopers, wat ik een goed teken vond, maar die ik moest afknippen volgens een ander buurmens met stadstuin en diepgroene vingers. Ik had blijkbaar een grondkruiper gekocht en die scheuten waren nieuwe aardbeiplantjes die ik moest aborteren. Dat heb ik gedaan en de plant floreerde inderdaad.

Dit botanisch getrut gaf me een onvermoed genoegen en daarom was het een naar schokje mijn aardbeiplant dood aan te treffen. Maar blijkbaar had ik niet zo'n sterke band met haar/hem dat ik tijdig voor hem/haar mantelzorg regelde. En tijdens mijn tijdelijke aanwezigheid buitenslands heb ik geen moment me afgevraagd hoe het toch met m'n aardbeiplant gesteld was.

De plant had dus niks aan mij en is waarschijnlijk blij van een ondankbare meester verlost te zijn.

Althans dat hoop ik; hij/zij ruste in vrede.

hier en toen

De afgelopen weken was ik elders.

Nu ben ik weer waar ik altijd was.

Mijn aanwezigheid daar was het omgekeerde van mijn afwezigheid hier.

Gewende gewoontes kregen daar andere vormen, maar blijken hier toch sterker.

Verandering van omgeving is blijkbaar niet zo ingrijpend om een levensstijl volledig om te gooien.

Dat roept vragen op bij het nut van gevangenisstraf.

Hier een plaatje van mijn uitzicht nog niet zo lang geleden en daaronder van het momentele.

Er wil niets mee gezegd zijn.