zondag 10 december 2017

Sneeuw man!


Een besneeuwde dag (code geel) en met sneeuw komt altijd “Snowbound” van Banks, Collins en Rutherford (alias Genesis) naar boven. Een meeslepend refrein en duistere tekst. Van de  …and then there were three-LP, in 1978 uitgebracht en nog steeds een magistraal stuk muziek. 
Herfst en winter zijn voor mij de uitgekiende jaargetijden om de Genesis-catalogus te hernemen.
Ik ga nu Wind and wuthering opzetten (heel klassiek met een diamantnaald en zwart-vinyl schijf). Ik wens mij veel genot.


Snowbound

Lay your body down upon the midnight snow
Feel the cold of winter in your hair
Here in a world of your own
In a casing that’s grown
To the children’s delight
That arrived on the night
Here they come to play their magic games
Carving names upon your frozen hand

Here in a world of your own
Like a sleeper whose eyes
Sees the pain with surprise
As it smothers your cries
They’ll never, never know

Hey, there’s a Snowman
Hey, hey what a Snowman
Pray for the Snowman
Ooh, ooh what a Snowman

They say a snow year’s a good year
Filled with the love of all who lie so deep
Smiling faces tear your body to the ground
Covered red that only we can see

Here in a ball that they made
From the snow on the ground
See it rolling away
With wild eyes to the sky
They’ll never, never know

Hey…

Genesis (Rutherford)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten