generatie

... hier moet ik tegenaan kijken tot mijn abdicatie.

mooist

Ik heb dus een electronische boekenlezer, maar „Der Hals der Giraffe“ (Bildungsroman) van Judith Schalansky is zo’n boek dat niet in bits & bytes kan worden omgezet, zonder het werk te verkrachten.

Het Mooiste Duitse Boek 2012, volgens de Stiftung Buchkunst. En die kan het weten want in de jury zaten Ulrike Bettermann, Elke Dörr, Tilmann Koch, Matthias Höppener-Fidus, Claas Möller, Anja Sicka, Philippa Walz, Ina Hochbach, Prof. Christian Ide, Michael Lenz, Grit Neufang, Roland Stieger, Rainer Vettermann, Michael Lemling, Andreas Platthaus, Julia Walch.

Zij hebben niet de inhoud beoordeelt. Die is verpletterend. Wat een boek!

Goed is het dan om te weten dat deze uitverkiezing een Twents randje heeft. Het omslag van het boek is 19^de-eeuws-achtig grove stof (Natuurlinnen 1137), geleverd door L. van Heek Scholco Textiles b.v. – Losser.

Begründung der Jury

Oft nimmt es kein gutes Ende, wenn Autor oder Autorin für die sichtbare Gestaltung ihres Werks mitreden wollen. In diesem Fall überzeugt das Ergebnis aber in jeder Hinsicht – wohl, weil die Autorin Judith Schalansky auch gleichzeitig als Grafikdesignerin arbeitet. Bei diesem Buch passt einfach alles zusammen: das mutig ausgewählte, sehr rauhe »Bibliotheksleinen«, die grobe, fast ruppig wirkende Schrift für die Deckenprägung und der historisch wirkende Druck der Illustrationen.

Das Buch hat keinen Schutzumschlag (Marketingabteilung aufgepasst: Es verkauft sich trotzdem gut!) und erinnert in Material und Gestaltung an die enzyklopädischen Obsessionen des 19. Jahrhunderts – ein »Bildungsroman« eben, den man sofort in die Hand nehmen und aufschlagen möchte – und eine Komposition aus elegantem Format, stimmigem Farbkonzept, klassischer Buchtypografie und vereinzelten Illustrationen.

Gute Buchgestaltung braucht weder große Budgets, noch ausgefallene Schriften oder Gimmicks aus der Zauberkiste der Buchveredelung, sondern vor allem eine zum Inhalt passende Formidee.

ad hoc

Arendinus Klampenbeen hoeft niet speciaal voorzitter te worden van de ad hoc commissie die de neergang moet onderzoeken van zijn partij Zuidveen Vooruit!. “Maar er wordt een beroep op mij gedaan en dat zal ik serieus overwegen,” voegde hij daar aan toe.

Toen Klampenbeen de partij oprichtte in 2008, samen met Gerard Heireep (voorheen van Zuidveen Belang), was Zuidveen nog niet gefuseerd met Noordbroek tot de gemeente Broekveen (2009). In die jaren heeft hij zich in en buiten de raad hardnekkig verzet tegen de fusie of “annexatie”, zoals hij het noemt. Wie herinnert zich niet hoe hij zich in november 2009 vastketende aan de monumentale voordeur van het raadhuis van Zuidveen, slechts gekleed in ondergoed. Dankzij zijn oppositie werd Zuidveen Vooruit de op twee na grootste partij van Zuidveen en later gemeente Broekveen.

Echter, Klampenbeen’s weigerachtigheid om de nieuwe politieke werkelijkheid te accepteren maakte hem steeds radicaler in zijn standpunten. Er is nooit vervolging ingesteld, maar de felle brand die de muziekkoepel van Noordbroek in de as legde werd door velen aan hem toegeschreven. Nooit is aangetoond dat Klampenbeen er achter zat, maar de insinuaties waren voor Gerard Heireep de reden om uit de fractie te stappen en verder te gaan als eenmansfractie, onder zijn eigen naam. En bij de laatste verkiezingen voor de Broekveense gemeenteraad kreeg Klampenbeen niet meer dan 13 stemmen.

Op de ledenvergadering van Zuidveen Vooruit!, afgelopen donderdag, is o.a. besloten een commissie in te stellen welke ‘zal onderzoeken wat de oorzaken waren van het verlies bij de laatste verkiezingen en aanbevelingen zal doen voor de toekomst.’ Klampenbeen is gevraagd de commissie voor te zitten. Hij houdt dit voorstel in beraad.