genespressood

Sinds zaterdag ben ik het zoveelste gewillige slachtoffer van niet-aflatende marketing. Toen ben ik in bezit genomen door de Magimix M300. Dat klinkt als een automaton in een Terminatorfilm, maar het gaat om een tweedehands, maar als nieuw ogend (en vooralsnog ook zo functionerend), espressomachien.

En niet zomaar één, maar een product van de grootste voedselwarengigant Nestlé (in het Engels uit te spreken als ’nestel’) die mij vanaf nu met haar Nespresso-concept slaaf heeft gemaakt van haar overprijsde (maar wel heel lekker gevulde) cupjes. I.t.t. andere espressomachines gaat in een Nespresso geen fijngemalen koffie van eender welk merk of samenstelling. Een Nespresso slikt uitsluitend kleine aluminium cupjes met daarin een afgepaste hoeveelheid maalsel, goed voor 1 espressootje. Het doortrapte van het Nespresso-concept is dat je die cupjes alleen bij de eigen club kan (moet) kopen, minstens 50 per bestelling (à € 0,35 per cupje), over het interweb. Gedwongen nering dus, net als bij Apple. Wanneer je een iPhone ofzo koopt, ben je voor de rest van je leven opgesloten in het universum van Jobs (God hebbe zijn ziel. Vast).

[Even tussendoor:

The first patent application for Nespresso’s process of brewing espresso from capsules containing ground coffee was filed in 1996.[citation needed]

zegt de Engelstalige Wikipedia. De Nederlandse Wikipedisten menen:

Het systeem werd geïntroduceerd in 1989 in het Franssprekende deel van Zwitserland. Pas in 1991 werd het een zakelijk succes na een marketingcampagne.

Twee elkaar tegensprekende jaartallen; ten overvloede een teken van de onbetrouwbaarheid van de encyclopie.]

Douwe Egberts & Philips hebben het idee slecht gekopiëerd en kwamen met het, in alle opzichten, aftreksel Senseo.

Op het Nespresso-concept is veel aan te merken. Slecht voor het milieu (al die aluminium cupjes die je na één keer gebruiken kunt weggooien), gedwongen winkelnering (hoewel DE nu ook Nespresso-achtige kuipjes aanbiedt) tegen een naar diefstal neigende prijs.

Maar de Nespresso-machines zijn zo likkebaardend mooi, het is zo’n elegant systeem, en het espressootje smaakt zo lekker met dat heerlijk romig laagje. Alsof je bij toverslag wordt getransporteerd naar een terrasje op een dorpsplein ergens in Umbrië, op een vroege ochtend (de zon schijnt al volop, het belooft een prachtige dag te worden) terwijl je je eerste nip neemt van een perfect kopje espresso.

Hieronder een indruk van de schoonheid van het Nespresso-concept. (Afgebeeld niet de Magimix M300, maar de Krups Citiz.)