hemdje

Vanavond bij het strijken las ik, niet voor het eerst, deze tekst op het labeltje in de nek van een wit mouwloos hemdje:

created with love
produced with passion
consume with desire
ΞSPRIT

Ik heb het altijd een heel curieuze tekst gevonden; hoe kan ik een 100% katoenen hemd ‘consumeren’? Want daartoe roept ESPRIT mij op. Ook kan ik me niet voorstellen dat de anonieme naaister ergens in Thailand mijn hemdje ‘met liefde’ of/en ‘passie’ in elkaar gehandwerkt zou hebben, in de sweatshop waar ze voor een mini-minimumloon haar quota moet halen.
Lekker hemd, wel.

architectonisch

De schrijver Arnon Grunberg eindigt zijn yasha-column in de VPRO-gids voor komende week met:

De vraag luidt nu: kan een architect beter een gevangenis in Nederland of een villa in China bouwen?
Beantwoord deze vraag eerst als moralist en vervolgens als architect.

Denk- en praatstof voor op het terras op een mooie avond.

geshift

Dit is wel geinig. Het heet tilt-shift. Ergens onderweg het Internet vond ik deze uitleg:

Tilt-shiftbewerking is een methode om een foto van een gewone omgeving, bijvoorbeeld een landschap of een stadsbeeld, zodanig te bewerken dat het lijkt alsof het een foto van een miniatuurstad of een schaalmodel is. Er bestaan speciale (lees: dure) tilt-shiftlenzen die de fotograaf op zijn camera schroeft, maar in Photoshop kunt u dankzij een slimme vervagingtechniek hetzelfde effect nabootsen. Deze perspectief-correctie (tilt en shift) is erg geschikt voor architectuur- en landschapsfotografie.

Voorbeeld. Origineel photographisch beeld:

Na bewerking (niet met Fotowinkel, maar met een gratis programmaatje):

Klik op de plaatjens ter vergroting. 

illustratief

Een afbeelding van de «Magimix M300», een Nesprosso-machine. 

genespressood

Sinds zaterdag ben ik het zoveelste gewillige slachtoffer van niet-aflatende marketing. Toen ben ik in bezit genomen door de Magimix M300. Dat klinkt als een automaton in een Terminatorfilm, maar het gaat om een tweedehands, maar als nieuw ogend (en vooralsnog ook zo functionerend), espressomachien.

En niet zomaar één, maar een product van de grootste voedselwarengigant Nestlé (in het Engels uit te spreken als ’nestel’) die mij vanaf nu met haar Nespresso-concept slaaf heeft gemaakt van haar overprijsde (maar wel heel lekker gevulde) cupjes. I.t.t. andere espressomachines gaat in een Nespresso geen fijngemalen koffie van eender welk merk of samenstelling. Een Nespresso slikt uitsluitend kleine aluminium cupjes met daarin een afgepaste hoeveelheid maalsel, goed voor 1 espressootje. Het doortrapte van het Nespresso-concept is dat je die cupjes alleen bij de eigen club kan (moet) kopen, minstens 50 per bestelling (à € 0,35 per cupje), over het interweb. Gedwongen nering dus, net als bij Apple. Wanneer je een iPhone ofzo koopt, ben je voor de rest van je leven opgesloten in het universum van Jobs (God hebbe zijn ziel. Vast).

[Even tussendoor:

The first patent application for Nespresso’s process of brewing espresso from capsules containing ground coffee was filed in 1996.[citation needed]

zegt de Engelstalige Wikipedia. De Nederlandse Wikipedisten menen:

Het systeem werd geïntroduceerd in 1989 in het Franssprekende deel van Zwitserland. Pas in 1991 werd het een zakelijk succes na een marketingcampagne.

Twee elkaar tegensprekende jaartallen; ten overvloede een teken van de onbetrouwbaarheid van de encyclopie.]

Douwe Egberts & Philips hebben het idee slecht gekopiëerd en kwamen met het, in alle opzichten, aftreksel Senseo.

Op het Nespresso-concept is veel aan te merken. Slecht voor het milieu (al die aluminium cupjes die je na één keer gebruiken kunt weggooien), gedwongen winkelnering (hoewel DE nu ook Nespresso-achtige kuipjes aanbiedt) tegen een naar diefstal neigende prijs.

Maar de Nespresso-machines zijn zo likkebaardend mooi, het is zo’n elegant systeem, en het espressootje smaakt zo lekker met dat heerlijk romig laagje. Alsof je bij toverslag wordt getransporteerd naar een terrasje op een dorpsplein ergens in Umbrië, op een vroege ochtend (de zon schijnt al volop, het belooft een prachtige dag te worden) terwijl je je eerste nip neemt van een perfect kopje espresso.

Hieronder een indruk van de schoonheid van het Nespresso-concept. (Afgebeeld niet de Magimix M300, maar de Krups Citiz.) 

bijbelachtig

De graphic novel (‘beeldroman’) «habibi» (‘mijn geliefde’) van Craig Thompson telt ±700 pagina’s maar door de combinatie tekst/plaatjes lijken het er wel 1400. Dit is wat de uitgever ervan vindt:

Sprawling across an epic landscape of deserts, harems, and modern industrial clutter, habibi tells the tale of Dodola and Zam, refugee child slaves bound to each other by chance, by circumstance, and by the love that grows between them.

At once contemporary and timeless, habibi gives us a love story of astounding resonance: a parable about our relationship to the natural world, the cultural divide between the first and third worlds, the common heritage of Christianity and Islam, and, most potently, the magic of storytelling.

Verkooppraatjes, zeker, en in dit geval een nauwkeurige beschrijving van het boek.

«habibi» is spannend, ontroerend, schokkend, magisch, laagbijdegronds, leerzaam, somber, hoopvol; in één woord prachtig.

Zorg wel dat je de originele, gebonden (Engelse) uitgave leest, want de Bezig Bij heeft er een paperback van gemaakt en dat doet afbreuk aan dit boek van bijbelachtige proportie.