Het gaat om € 0,88 (zegge achtentachtig eurocents), maar daar gaat het niet om.
Van TNT|Post kreeg ik een kaartje. (Waarschijnlijk om hun eigen omzet op peil te houden.) Ik citeer: “U heeft inmiddels een poststuk ontvangen dat onvoldoende gefrankeerd is of
u ontvangt dit poststuk binnenkort […] (curs. van mij).
TNT|Post verwacht van mij dat ik strafporti betaal voor een brief die ik nog moet krijgen. Het moet toch niet Wilders worden in Nederland!
In het verleden toen Post, Telegraaf & Telefoon een staatszaak was (wat zo had moeten blijven) kon ik het billijken dat ik moest (bij)betalen als er te weinig postzegels geplakt waren. Maar hoe haalt de privaatrechterlijke TNT|Post het in haar (koninklijke, dat ook nog) hoofd mij te laten bijbetalen voor een dienst die zij mij nog moet leveren? Dat is toch bedrijfsrisico? Dat hoort toch bij het vrije ondernemerschap dat zij zelf zo graag wilde? TNT|Post had de afzender van de on(der)gefrankeerde brief (waar ik inmiddels heel nieuwsgierig naar ben) moeten laten weten dat zij het ‘poststuk’ niet ter verzending aanneemt. Tenzij er postzegels worden bijgeplakt.
Als ik een brief in de rode bus doe, is dat het begin van een handelsrelatie: zij bezorgen die op het aangegeven adres, bij vooruitbetaling van mijn kant d.m.v. een postzegel ad 44 cent. Zit die 44 cent er niet op, dan zegt TNT|Post toch simpel: bezorgen we niet. DAT zijn de verhoudingen in een geliberaliseerde postmarkt. De bakker geeft mij toch ook niet een ½je bruin mee, als ik 50 cent tekortkom?
